تفاوت سازهای آکوستیک و دیجیتال ( الکتریکی )

در مقاله “تفاوت سازهای آکوستیک و دیجیتال ( الکتریکی )” به مفهوم و تفاوت های موجود در بین سازهای آکوستیک و الکتریکی می پردازیم. سازهای آکوستیک (نی، کنگا، صدا) اولین سازهای موسیقی بودند که توسط انسان‌ها نواخته می‌شدند؛ آن‌ها با استفاده از نیرویی، در ساز ارتعاش ایجاد می کردند، و صداهایی را تولید می‌کردند. سازهای الکتریکی مانند گیتار الکتریک، سینتی‌سایزر و میکروفون‌ها برای عملکرد خود به برق نیاز دارند. آن‌ها به تقویت‌کننده نیاز دارند و باید سیگنال آن‌ها به منظور تولید صداهای نهایی و شنیدنی، از ساز انتقال یابد. سازهای دیجیتال (تبلت‌ها، کنترلرهای MIDI) برای تولید صداهای موسیقی از یک سیگنال دیجیتال، بر روی قدرت محاسباتی یا پردازش وابسته هستند. سازهای آکوستیک توسط گوش‌های ما به راحتی درم می‌شوند، در حالی که سیگنال سازهای الکتریکی و دیجیتال باید برای انسان‌ها از شکل الکتریکی خود به شکل صوتی تبدیل شود. هر ساز آکوستیک، الکتریکی و دیجیتال دارای روش منحصر به فردی برای ایجاد موسیقی و صدای متمایز است.

تفاوت سازهای آکوستیک و دیجیتال

 اکتشاف طبیعت منحصر به فرد و متمایز انواع مختلف سازها، ارزشمند است؛ به این دلیل که باعث می‌شود چگونگی و دلیل نواخته شدن، عملکرد و صدای آن‌ها را بهتر بفهمیم. در این مقاله، اطلاعاتی درباره‌ی سازهای آکوستیک، سازهای الکتریکی و سازهای دیجیتال ارائه داده‌ایم. داشتن دانش بیشتر از سازها، به موسیقیدانان کمک می‌کند تا موسیقی خود را با دقت بیشتری بنوازند و کنترل کنند، و به ما کمک می‌کند تا بهتر بفهمیم که موسیقی چگونه ایجاد و انتقال می‌یابد.

سازهای آکوستیک چه سازهایی هستند؟ (انواع، گروه‌ها)

سازهای آکوستیک قدیمی‌ترین سازهای موسیقی هستند و همچنین فهمیدن نحوه عملکرد آنها بسیار آسان است. سازهای آکوستیک برای تولید صدا هیچ نیازی به برق، تقویت کننده یا پردازش کامپیوتری ندارند. سازهای اکوستیک تقریباً همیشه، برای نواخته شدن، به تلاش انسانی (حرکت یا نفس) نیاز دارند. صدایی که تولید می‌شود، مستقیماً از نیرویی که بر روی ساز اعمال می‌شود، به وجود می‌آید. سازهای صوتی اغلب بر اساس روش ایجاد صدا دسته‌بندی می‌شوند. برخی از دسته‌های گسترده و شناخته شده عبارتند از:

سازهای زهی

ارتعاش زه(ها) صدا را تولید می‌کند.

در این سازها می‌توان بر روی سیم ها زخمه یا مضراب زد مثل سنتور، گیتار، چنگ و …

همچنین ممکن است بتوان بر روی سیم های این سازها آرشه کشید؛ مثل ویولن.

سازهای بادی

صدا از طریق ارتعاش هوا در ساز ایجاد می‌شود. سازهای بادی می‌توانند بسیار متفاوت باشند.

برخی از آن‌ها برای ذخیره و افزایش فشار هوا از مخازن هوا استفاده می‌کنند (آکوردئون، ارگ، نی انبان).

برخی از از ارتعاش قطعه‌های نازکی به نام زبانه (reeds) برای تولید صدا استفاده می‌کنند (ساکسوفون، کلارینت، ابوا، سازدهنی).

سایر سازهای بادی بدون زبانه هستند (فلوت، دیجریدو، ریکوردر).

سازهای دهانی (توبا، ترومبون، ترومپت) بر اساس ارتعاش لب‌های نوازنده ایجاد می‌شوند.

سازهای کوبه ای

این سازها با ضربه خوردن، تکان داده شدن یا خراشیده شدن صدا می‌سازند.

آن‌ها می‌توانند با چوب‌ها یا چکش‌ها ضربه زده شوند (درام، گونگ، بلز یا زیلوفون).

 یا ممکن است با ضربات دست‌ها نواخته شوند (بانگو، کنگا، تنبک).

همچنین بعضی از این سازها زمانی که آن‌ها را تکان می‌دهید، صدا تولید می‌کنند (ماراکا، شکره، کاشکسی).

ساز های کوبه‌ای که با ضربه خوردن بدنه‌شان توسط یک چوب نواخته می‌شوند، شامل ماریمبا و درام هستند.

برخی از ساز های کوبه‌ای دارای یک نت مشخص قابل تمایز هستند (زيلوفون، گلوکن‌اشپیل، بلز‌ها، درام‌های فلزی).

اگرچه هر صدا دارای یک نت است، بسیاری از سازهای کوبه‌ای به عنوان سازهای بدون نت (اسنیر درام‌ها، سنج ها) محسوب می‌شوند زیرا نت آن‌ها به طور عمده قابل تعیین نیست.

سیستم طبقه‌بندی سازها

به یاد داشته باشیم که هیچ سیستم طبقه‌بندی کاملی وجود ندارد. به عنوان مثال، اگر از سیستم فوق استفاده کنیم، پیانو می‌تواند به عنوان یک ساز زهی تلقی شود زیرا از زه‌ها استفاده می‌کند، اما می‌تواند به عنوان یک ساز کوبشی نیز تلقی شود زیرا سیم‌ها مانند یک ساز کوبشی ضربه می‌خورند. برای به دست آوردن درک بیشتری از اینکه سازهای موسیقی چگونه طبقه‌بندی می‌شوند، می‌توانید در مورد سیستم‌های طبقه‌ بندی که در طول تاریخ در فرهنگ‌های مختلف پدیدار شده‌اند، بخوانید.

تفاوت تفاوت سازهای آکوستیک و دیجیتال

همانطور که قبلاً اشاره شد، صدا به صورت موج‌ حرکت می‌کند. سازهای آکوستیک نواخته می‌شوند، سپس صدا هوا را ارتعاش می‌دهد و به گوش شما می‌رسد. تنها دو شرط برای تولید صدا توسط سازهای آکوستیک وجود دارد: ساز و نیرو برای ایجاد ارتعاش آن. سازهای الکتریکی و دیجیتال به چیزهای دیگری برای تولید صدای موسیقی نیاز دارند؛ برق، اتصال و ارتباط بین تجهیزات، و یک راه برای تقویت سیگنال. در سازهای غیر آکوستیک، صدا باید قبل از قابل شنیده شدن، از طریق وسایل دیگری محاسبه شود.

به یک مکالمه تلفن همراه فکر کنید: یک نفر به صورت قابل شنیده شدن صحبت می‌کند و شخص دیگری که گوش می‌دهد، صدای صحبت کردن شخص را می‌شنود، اما چندین چیز در این میان رخ می‌دهد. سیگنال بین صحبت‌کننده و شنونده به زبان‌های مختلف ترجمه می‌شود. گوشی صدا را ترجمه می‌کند، سیگنال از یک مکان به مکان دیگر منتقل می‌شود، و در نهایت به صدایی که شنونده آن را از طریق یک بلندگو می‌شنود، تبدیل می‌شود. به همین ترتیب، سازهای الکتریکی و دیجیتال باید در طول سفر از ایجاد صدا تا پخش نهایی به زبان‌های مختلف ترجمه شوند. مسیری که از ایجاد صدا تا پخش نهایی طی می‌شود، مسیر سیگنال یا زنجیره سیگنال نامیده می‌شود. مسیر سیگنال یک ساز آکوستیک ساده‌ترین مسیر ممکن است. سازهای الکتریکی لایه‌ای از فناوری را اضافه می‌کنند که نیازمند جریان الکتریکی و ترجمه زبان الکتریکی به یک سیگنال صوتی که توسط گوش انسان قابل دریافت باشد. سازهای دیجیتال لایه/زبان دیگری را به زنجیره سیگنال اضافه می‌کنند؛ آنها علاوه بر الکتریسیته، به محاسبات و ترجمه نهایی به یک صدای آکوستیک قابل شنیدن نیاز دارند.

سازهای الکتریکی چه سازهایی هستند؟

تا اوایل قرن بیستم، سازهای آکوستیک بر صنعت موسیقی حاکم بودند. پیشرفت‌های فناوری و تولید به مردم امکان دادند تا به شیوه‌های جدید و هیجان‌انگیزتری موسیقی را نواخته، اجرا و ضبط کنند. با تقویت صدا، تکنیک‌های ضبط، و ابزارهای جدید، موسیقیدانان قادر به نواختن در مکان‌های بزرگتر، ضبط و لایه‌های چندگانه، و ایجاد صداهایی خاص و بدون مشابه شدند. تغییر رنگ آواز سازهای آکوستیک بر عهده نوازنده است که تغییرات فیزیکی را با تکنیک یا خود ساز انجام می‌دهد؛ سازهای الکتریکی قادر به تغییر صدا از طریق مدارها و تنظیماتی که از طریق سیگنال الکتریکی و اجزای آن انجام می‌شود، هستند.

برخی از مثال‌های سازهای الکتریکی شامل گیتار الکتریک، سینتی‌سایزرها، ارگ الکتریکی، گیتار بیس هستند.

در برخی موارد، اجزای الکتریکی برای تقویت و تغییر صدا، از یک ساز آکوستیک استفاده می‌ کند. به عنوان مثال، یک گیتار الکتریک هنگام نواخته شدن صدایی صوتی تولید می‌کند که سپس از طریق یک تقویت‌کننده (آمپلی فایر) تقویت می‌شود. بعد از آن، این صدا ممکن است از طریق یک افکت‌پرداز یا دستگاه افکت تغییر یابد.

سازهای دیجیتال چه سازهایی هستند؟

سازهای دیجیتال صدا را از یک سیگنال دیجیتال ایجاد می‌کنند که توسط رایانه‌ها و پردازنده‌های دیجیتال مدیریت می‌شود. این سازها اغلب یک ورودی (کنترلر) دارند. که توسط یک موسیقی‌دان، برای کنترل سیگنال‌های دیجیتال استفاده می‌شود. برای مثال، یک کنترلر MIDI (واحد رابط دیجیتال معماری) می‌تواند از طریق کامپیوتر و نرم‌افزار موسیقی اجرا شود و صداهای مختلفی را تولید کند. سازهای دیجیتال اغلب از صفحات لمسی یا دیگر ویژگی‌های تعاملی برای کنترل صدا استفاده می‌کنند. به عنوان مثال، یک کنترلر MIDI می‌تواند یک صفحه لمسی داشته باشد که به صورت داینامیک تغییرات کوچکی در صداها ایجاد کند. سازهای دیجیتال معمولاً شامل صداهای مصنوعی یا شبیه‌سازی‌های دقیق از صداهای واقعی هستند. به عنوان مثال، یک کنترلر MIDI می‌تواند صدای یک پیانو واقعی را تولید کند، اما همچنین می‌تواند صداهایی مانند صدای یک گیتار، یک ساکسوفون یا یک صدای الکترونیکی نیز تولید کند. سازهای دیجیتال می‌توانند از تکنولوژی‌های مختلفی برای تولید صدا استفاده کنند، از جمله تولید فرکانس موج (مانند سینتی‌سایزرها)، تجزیه و تحلیل صدا (مانند سازهای دیجیتال بر مبنای نمونه) و سایر تکنیک‌های پردازش صدا. این سازها می‌توانند صداهایی را با دقت بالا و انعطاف‌پذیری بسیار زیاد تولید کنند، که امکان ایجاد صداهایی بسیار پیچیده و فراوان را به موسیقیدانان می‌دهد.

سازهای دیجیتال بسیار محبوب و گسترده هستند، زیرا به موسیقیدانان امکان می‌دهند تا از یک مجموعه گسترده از صداها و افکت‌ها برای ایجاد موسیقی استفاده کنند. این سازها همچنین از ابزارهای تکنولوژیکی مدرن مانند کامپیوترها، نرم‌افزارهای موسیقی و تجهیزات جدید استفاده می‌کنند. به عنوان مثال، بسیاری از موسیقیدانان امروزی از کامپیوترها و نرم‌افزارهای موسیقی برای ضبط، ویرایش و میکس صداها استفاده می‌کنند، و سازهای دیجیتال به آن‌ها این امکان را می‌دهند که به راحتی به این نرم‌افزارها دسترسی داشته باشند و از آن‌ها بهره‌برداری کنند.