میکروفون

برای خرید میکروفون  کلیک کنید

12 دی 1399

“درباره میکروفون بخونید”

میکروفون (microphone) که توی انگلیسی به صورت مصطلح با اسم MIC و همین طور MIKE هم شناخته می‌شه؛ یه ابزار مبدله که صدا رو به سیگنال‌های الکتریکی تبدیل می‌کنه. میکروفون‌ها توی وسایل مختلفی مثل: تلفن، سمعک، صنعت سینما، سیستم‌های اعلان عمومی توی سالن‌ها، اجرای زنده و مهندسی ضبط صدا، رادیو، تلویزیون و غیره استفاده می‌شن. امروزه انواع مختلفی میکروفون وجود داره که مورد استفاده هستن و هر کدوم از اون‌ها از یه شیوه‌ی متفاوت برای تبدیل فشارهوای موج صدا به سیگنال‌های الکتریکی استفاده می‌کنن.

رایج‌ترین نمونه، میکروفون‌های دینامیک (dynamic) هستن که توی اون‌ها از یه سیم‌ پیچ که توی یه میدان مغناطیسی معلق شده، استفاده می‌شه. نمونه‌ی پرکاربرد دیگه، میکروفون‌های کاندنسر (condenser) یا خازنی هستن که توی اون‌ها از یه دیافراگم ارتعاشی به عنوان صفحه‌ی خازن استفاده می‌شه و میکروفون‌های کانتکت (contact) که از کریستال مواد فیزیوالکتریک (piezoelectric) استفاده می‌کنن. قبل از این که سیگنالی ضبط یا تولید بشه، معمولا میکروفون‌ها باید به یه پیش تقویت کننده (preamplifier) متصل بشن.

میکروفون تولید کمپانی شور برادرز – مدل : 55S – مولتی ایمپدانس – تولید سال 1951

“پیشینه”

زمانی که افراد قصد داشتن با گروه‌های خیلی بزرگی از مردم صحبت کنن، نیاز بود که صدا به نحوی تقویت بشه تا برای همه قابل شنیدن باشه. اولین دستگاهی که انسان به این منظور ازش استفاده کرد، مگافون‌های آکوستیک (acoustic megaphones) بودن. بعضی از نمونه‌های اولیه‌‌ی اون‌ها به قرت پنجم قبل از میلاد و یونان برمی‌گردن، جایی که توی ماسک‌های تئاتری که بازیگر‌ها استفاده می‌کردن، برای قسمت‌ دهان از چیزی با شکل شیپور استفاده می‌کردن تا بتونه صدای بازیگر رو تقویت و برای همه قابل شنیدن کنه.

ترومپت برای حرف زدن – مربوط به اواخر قرن 19 که توسط آتش‌نشان‌ها استفاده می‌شده یه نوع مگافون است.

توی سال 1665، فیزیکدان انگلیسی رابرت هوک (Robert Hooke) اولین کسی بود که محیط‌هایی غیر از هوا رو مورد آزمایش قرار داد. او این کار رو با اختراع وسیله‌ای به اسم تلفن عشاق (lovers’ telephone) انجام داد. این وسیله که احتمالا همه‌ی ما با اون آشنا هستیم و توی بچگی چیزی مشابه اون رو ساخته بودیم؛ شامل دوتا لیوان یا فنجون می‌شد که از طریق یه سیم که به انتهاشون وصل شده بود، به هم متصل شده بودن.

سال 1861، یه مخترع آلمانی به اسم یوهان فیلیپ ریس (Johann Philipp Reis) یه فرستنده‌ی صوتی اولیه ساخت (تلفن ریس) که توی اون از یه یه نوار فلزی متصل به یه غشای ارتعاشی استفاده کرده بود و از این طریق جریان متناوب تولید می‌کرد. توی سال 1876 با اختراع فرستنده‌ی مایع (liquid transmitter) توی تلفن‌های اولیه‌ی ساخت گراهام بل (Alexander Graham Bell) و الیشا گری (Elisha Gray) نتایج بهتری به دست اومد، دیافراگم به یه میله‌ی رسانا توی یه محلول اسیدی متصل شده بود. با این حال این سیستم‌ها هنوز کیفیت صدای خیلی ضعیفی رو ارائه می‌دادن.

تلفن ساخته شده توسط ریس- این تلفن توی سال 1863 ساخته شده و حالا توی موزه نگهداری می‌شه – در سمت راست تصویر، گیرنده رو می‌بینین و در سمت چپ تصویر، مبدل رو می‌بینین.

اولین میکروفونی که یه صدای تلفنی مناسب رو ایجاد می‌کرد، میکروفون کربنی بود. این اتفاق به طور مجزا توسط سه نفر یعنی، ادرواد هیوز (David Edward Hughes) توی انگلیس، امیل برلینر (Emile Berliner) و توماس ادیسون (Thomas Edison) توی امریکا، رخ داد. البته توی اواسط سال 1877 بعد از یه دعوای حقوقی طولانی، توماس ادیسون تونست که حق اختراع این دستگاه رو به نام خودش ثبت کنه. اما هیوز دستگاه خودش رو چند سال قبل‌تر در معرض دید شاهد‌های زیادی گذاشته بود و همین امر باعث می‌شه تا مورخان اعتبار این اختراع رو بیشتر به اون نسبت بدن.

میکروفون کربنی – تولید شده توسط کمپانی وسترن الکتریک که از اون برای گوشی‌های تلفن استفاده می‌شد. این میکروفون حوالی سال 1976 ساخته شده.

میکروفون‌های کربنی به طور مستقیم اجداد میکروفون‌ها امروزی هستن و یه اختراع تکنولوژیک بسیار حیاتی بودن و تاثیر زیادی روی توسعه‌ی تلفن،‌ صعنت سینما، تلویزیون و صنعت ضبط صدا داشتن. توی سال 1886 ادیسون دکمه‌های کربن رو به این میکروفون اضافه کرد و این میکروفون برای اولین بار توی یه پخش رادیویی توی سالن اپرای متروپلیتن نیویورک و توی سال 1910 مورد استفاده قرار گرفت. توی سال 1916 موفقیت بعدی در زمینه‌ی ساخت میکروفون با تولید اولین میکروفون کاندنسر توسط ونت (E.C. Wente) از شکت وسترن الکتریک (Western Electric) اتفاق افتاد. سال 1923 اولین میکروفون که سیم پیچ متحرک داشت و کار می‌کرد، ساخته شد.

همین طور توی سال 1923، میکروفون ریبون که نوعی از میکروفون‌های الکترومغناطیسی است و احتمال داده می‌شه که مخترع اون هری اف. اولسون (Harry F. Olson) بوده، هم ساخته شد.

میکروفون ریبون سری RCA 44 که توسط شبکه‌ی خبری  CBSاستفاده شده. توی سال 2005 بنیاد هری اولسون و لس اندرسون (Les Anderson) از RCA به علت توسعه‌ی مدل 44 با معرفی اون‌ها توی سال 1931 در تالار مشاهیر تکنولوژی قدردانی کرد.

کاری که اون انجام داد اساسا برعکس کردن مهندسی بلندگو‌های ریبون بود. در طی سال‌ها، این میکروفون‌ها توسط کمپانی‌های مختلفی توسعه‌ داده شدن و از بین اون‌ها به طور خاص می‌شه به RCA اشاره کرد که پیشرفت بزرگی در زمینه‌ی کنترل الگو‌ها داشت تا بتونه به میکروفون جهت‌دهی کنه. با رونق گرفتن سینما و تلویزیون؛‌ تقاضا برای میکروفون‌های با کیفیت بالا و جهت‌دهی بهتر، بیشتر و بیشتر شد. کمپانی الکترو ویس (Electro-Voice) هم با گرفتن جایزه‌ی اسکار با میکروفون شات‌گان به این جواب داد.

در نیمه‌ی دوم قرن بیستم؛ با معرفی SM58 و SM57 توسط کمپانی برادران شور (Shure Brothers)، تولیدات به سرعت در حال پیشرفت بودن. آخرین تحقیقات در راستای پیشرفت و توسعه‌ی این ابزار مربوط به استفاده از فیبر نوری، لیزر و تداخل سنج می‌شه.

میکروفون تولید شور – مدل: SM58 – یه میکروفون دینامیک برای ضبط ووکال محسوب می‌شه.

اجزا

عنصر مبدل حساس میکروفون با دو تا اسم کپسول یا اِلمان شناخته می‌شه. ابتدا صدا به واسطه‌ی دیافراگم تبدیل به یه حرکت مکانیکی می‌شه و توی مرحله‌ی بعد، این حرکت تبدیل به سیگنال الکتریکی می‌شه. یه میکروفون کامل، به طور کلی معمولا شامل: یه محفظه، بعضی از وسایلی که برای انتقال سیگنال از اِلمان به اجزای دیگه کاربرد دارن و اغلب یه مدار الکترونیکی برای انطباق خروجی کپسول با دیگر تجهیزات است. البته میکروفون‌ها بی‌سیم یه فرستنده‌ی رادیویی هم دارن.

نماد الکتریکی که برای نشون دادن میکروفون استفاده می‌شه.

“راهنمای خرید میکروفون استودیویی برای تازه‌کارها”

اگه یه کم آنلاین جستجو کرده باشین؛ قطعا هزاران نمونه‌ی مختلف میکروفون رو دیدین؛ اما برای ضبط توی استودیوی خونگی قطعا به این همه انواع مختلف میکروفون احتیاجی پیدا نمی‌کنین. البته اگه شما چیزی در مورد تفاوت نمونه‌های مختلف میکروفون، سازهایی رو که اون‌ها ضبط می‌کنن و برندها و تولید کننده‌های خوب نمی‌دونین؛ پس چطور می‌خواین متوجه بشین که به کدوم‌ها احتیاج دارین و به کدوم‌ها احتیاج ندارین؟! خب حالا برای این که کمی توی وقت و اشتباهاتتون صرفه‌جویی بشه؛ بهتر این بخش رو شروع کنیم تا یه سری اطلاعات اولیه که هر مبتدی‌ای بهشون نیاز پیدا می‌کنه و بهش کمک می‌کنن تا نیازش رو بفهمه و اتخاب درستی داشته باشه رو در اختیارتون بذاریم.

دو نوع میکروفون چتری یا آمبرلا (Umbrella):

یکی از اولین چیزهایی که باید بدونیم اینه که دو دسته میکروفون آبرلا استودیی داریم و اون‌ها، میکروفون‌های کادنسر (Condenser Mics) و میکروفون‌ها دینامیک (Dynamic Mics) هستن. 95 درصد میکروفون‌هایی که شما احتمالا استفاده می‌کنین توی یکی از این دو تا دسته قرار می‌گیرن. این بخش آسون ماجراس و اما قسمت سخت اون اینه که 8 را کلیدی که از طریق اون‌ها این دو نوع مقایسه می‌شن رو یاد بگیرین.

پاسخ‌دهی به فرکانس (Frequency Response)

قانون مبتدی انگشت شصت (Beginner’s Rule of Thumb) می‌گه:

میکروفون‌های کادنسر با سازهای با فرکانس بالا بهتر کار می‌کنن؛ مثل:

گیتار آکوستیک

سنج

پیانو

میکروفون‌های دینامیک با سازهایی که فرکانس متوسط یا پایینی دارن، بهتر کار می‌کنن؛ مثل:

درام

گیتار الکتریک

البته کل ماجرا این پیچده‌تره اما برای شروع بهتره این قاعده رو بدونین.

ابعاد و وزن دیاگرام

دلیل این که میکروفون‌های کاندنسر با فرکانس‌های بالا بهتر کار می‌کنن اینه که اون‌ها از دیاگرام کوچک‌تر و کم وزن‌تری برای ضبط صدا استفاده می‌کنن.از اون جایی که فراکانس‌های بالا نسبت به فرکانس‌های پایین انرژی کمتری دارن؛ اون قدر قدرت ندارن تا بتونن حجم بزرگی رو به حرکت در بیارن و به همین دلیله که دیاگرام سنگین‌تر میکروفون‌های دینامیک خیلی کمتر به اون‌ها پاسخ می‌ده.

مدار داخلی (Internal Circuitry)

قسمت بالایی یه دیاگرام سنگین، یه توده‌ی است که به واسطه‌ی حرکت ولتاژ مورد نیاز رو تولید می‌کنه تا نیاز به یه منبع نیروی خارجی رو از بین ببره و به همین دلیله که میکروفون‌های دینامیک با عنوان میکروفون‌های منفعل (passive) شناخته می‌شن.

میکروفون‌هایی رو در نظر داشته باشین که فعال (active) محسوب می‌شن که به یه تامین کننده‌ی خارجی نیرو (phantom power) احتیاج دارن تا بتونه ولتاژ‌های ضعیف‌تر رو براشون تقویت (amplify) کنه. اما این رو به هیچ عنوان نمی‌شه نقطه‌ی ضعف در نظر گرفت. با داشتن تامین کننده‌ی قدرت بیرونی، میکروفون‌های کاندنسر می‌تونن دستاورد بیشتری داشته باشن . صداهای نرم‌تر و آروم‌تر رو هم به خوبی ضبط کنن.

پایایی دیاگرام (Diaphragm Durability)

متاسفانه دیاگرام‌های سبک‌تر که برای میکروفون‌های کاندنسر هستن؛ شکننده‌تر هم هستن. توی درجات بالاتر فشار صدا () کاملا امکان این که اون‌ها دچار آسیب بشن، وجود داره. به همین دلیله که میکروفون‌ها دینامیک که دیاگرام‌های قوی‌تری دارن برای ضبط صدای سازهای بلندتر مثلدرام؛ مناسب‌تر هستن.

پایایی عمومی (General Durability)

میکروفون‌های دینامیک فقط دیافراگم‌های قوی‌تری ندارن، بلکه اون‌ها به طور کلی میکروفون‌های قوی‌تری نسبت به انواع کاندنسر هستن. یه میکروفون دینامیک رو روی زمین بندازین به احتمال زیاد سالم می‌مونه و آسیبی نمی‌بینه اما همین کار رو با یه میکروفون کاندنسر انجام بدین؛ شانستون برای سالم موندن میکروفون حتی نزدیک به خوب هم نیست! این یکی از دلایلیه که میکروفون‌های دینامیک رو برای اجرای صحنه‌ای مناسب‌تر می‌کنه.

مقاومت در برابر رطوبت

دلیل دیگه‌ای که باعث می‌شه میکروفون‌های دینامیک برای صحنه انتخاب خیلی خوبی باشن، اینه که اون‌ها خیلی در برابر تغییرات محیطی مثل تغییر رطوبت هوا، مقاوم هستن. اما میکروفون‌های کاندنسر با تغییر زیاد رطوبت‌ هوا می‌تونن توی اجرا دچار مشکلاتی بشن.

جمع کردن صدا قبل از برگردوندن اون (Gain before Feedback)

دلیل سومی که باعث برتری میکروفون دینامیک روی صحنه می‌شه اینه که اون‌ها اجازه‌ی جمع شدن صدای بیشتری رو قبل از برگردوندن اون می‌دن. توی صحنه‌های اجرای زنده، وقتی که تعداد زیادی میکروفون توی فاصله‌ی کم در حال ضبط صداهای زیادی هستن، برگشت صدا یا فیدبک، یه مشکل خیلی رایجه. ولی خب از اون جایی که میکروفون‌های دینامیک به طور کلی حساسیت کمتری نسبت به میکروفون‌های کادنسر دارن، این می‌تونه در این مورد براشون نقطه‌ی قوت به حساب بیاد، به همین دلیل هم در مقابل فیدبک مقاوم‌تر عمل می‌کنن.

قیمت

وقتی که بهترین میکروفون‌های دینامیک رو با بهترین میکروفون‌های کاندنسر مقایسه می‌کنین؛ حداکثر قیمتی که یه میکروفون دینامیک می‌تونه داشته باشه، بین 400 تا 500 دلار است اما برای میکروفون‌های کاندنسر این مبلغ حداکثری می‌تونه تا 5 یا 10 هزار دلار هم برسه.

با این که این موضوع ممکنه الان برای بعضی‌ها نگران کننده باشه؛ اما نگران نباشین، متناسب با بودجه‌های پایین‌تر هم انتخاب‌های زیادی برای یه استودیوی خونگی می‌تونین داشته باشین.

کدوم برای ضبط استودیویی بهتره؟

خیلی از تازه کارها به اشتباه این نتیجه‌کیری رو می‌کنن که میکروفون‌های کاندنسر از میکروفون‌ها دینامیک برای ضبط استودیویی بهتر هستن و بر اساس چیزهایی که تا حالا گفتیم، فهمیدن دلیل هم چندان سخت به نظر نمی‌رسه. اما حقیقت اینه که هیچ کدوم از این دو نوع میکروفن به خودی خود و به طور کلی از اون یکی بهتر نیستن و همین طور هیچ میکروفونی هم که برای همه کار و ضبط همه چیز خوب باشه، روی کره‌ی زمین وجود نداره و به همین دلیله که دسته بندی‌های بیشتری از دو تا دسته‌ی آنبرلا وجود داره. استودیوهای ضبط صدا از میکروفون‌های متنوعی زیادی برای ضبط صدا استفاده می‌کنن که هر کدوم از اون‌ها کارکرد خاصی داره و طبق همون به کار گرفته می‌شه.

این جا به نظر می‌رشه که باید به زیر مجموعه‌های دیگه‌ی میکروفون‌ها هم کمی بپردازیم.

9 زیر مجموعه از میکروفون‌ها

این‌ها 9 نوعی از میکروفون‌ها هستن که شما باید بشناسین:

میکروفون‌های کاندنسر با دیافراگم بزرگ (Large Diaphragm Condenser Mics)

میکروفون‌های کاندنسر با دیافراگم کوچک (Small Diaphragm Condenser Mics)

میکروفون‌های دینامیک (Dynamic Mics)

میکروفون‌های باس (Bass Mics)

میکروفون‌های ریبون (Ribbon Mics)

میکروفون‌های چند الگویی یا مولتی پترن (Multi-Pattern Mics)

میکروفون‌های یو‌اس‌بی (USB Mics)

میکروفون‌های باند (Boundary Mics)

میکروفون‌های شات‌گان (Shotgun Mics)

خب حالا بهتره یه کم بیشتر در مورد هر کدوم از این‌ها توضیح بدیم.

1. میکروفون‌های کاندنسر با دیافراگرم بزرگ

اون‌ها رو بارها و بارها توی فیلم‌ها و تلویزیون دیدین و احتمالا این داستان کلیشه که یه ستاره‌ی پاپ زیبا و جوون داره آلبوم موسیقیش رو توی استودیو ضبط می‌کنه هم بارها همراه اون دیدن. همیشه توی اون‌ها از یه میکروفون کاندنسر با دیافراگم بزرگ استفاده می‌شه. دلیلش هم اینه که جدای از این که از نظر تصویری برای فیلمبرداری، شکل مناسبی داره، بلکه این میکروفونیه که به صورت استاندارد از اون توی استودیو‌ها برای ضبط صدا استفاده می‌شه و البته از اون‌ جایی که برای ضبط صدای خیلی از سازها هم خوب عمل می‌کنه، معمولا اولین مورد توی لیست خرید هر استودیوی ضبط صدایی ست.

2. میکروفون‌های کاندنسر با دیافراگم کوچک

با اسم میکروفون مدادی (pencil microphone) هم اون‌ها رو می‌شناسن. میکروفون‌های کاندنسری که دافراگم کوچک دارن، به صورت تخصصی برای ضبط صدای سازهایی که توی فرکانس بالا صدای پر جزئیات و غنی‌ای دارن، مورد استفاده قرار می‌گیرن؛ مثل: سنج‌ها و گیتار آکوستیک.

درست مثل کاندنسرهایی که دیافراگ بزرگ دارن، این‌ها هم دیافراگمی کوچک‌تر از میکروفون‌های دینامیک دارن و همون طور که احتمالا از اسمشون هم مشخصه، نسبت به نمونه‌ی دیگه‌ی کاندنسرها،‌حتی از دیافراگم کوچک‌تری هم استفاده می‌کنن. در نتیجه این‌ها میکروفونی داریم که برای ضبط لرزش زیبایی که توی صداهای زیر وجود داره، بهترین گزینه توی دنیا ست.

توی استودیو‌های خونگی، این‌ها بهترین گزینه برای خواننده‌ها و ترانه‌سراها هستن. مثلا اگه شما آواز می‌خونین و گیتار آکوستیک هم می‌نوازین، یه جفت میکروفون کاندنسر با دیافراگم کوچک، انتخاب ایده‌آلی برای همراهی با میکروفون وکال شما هستن.

3. میکروفون‌های دینامیک همه کاره (Dynamic “Utility” Mics)

خب اول باید کفت که میکروفون‌های دینامیک همهه کاره رو نمی‌شه یه رسما یه دسته‌بندی برای میکروفون‌ها به حساب آورد، اما ما این جا اون رو به عنوان یه گروه جدا در نظر می‌گیریم و دلیلش هم این که بین میکروفون‌ها دینامیک مختلف که هر کدوم برای هدف خاصی طراحی و ساخته شدن؛ یه تعداد کمی هم وجود دارن که با عنوان کلاسیک (the classics) شناخته می‌شن که خیلی تطبیق‌پذیر هستن و می‌شه گفت تقریبا همه جا کار می‌کنن. برای مثال، بین توی استاندارد‌های صنعت موسیقی برای ضبط صدای گیتار الکتریک، درام و خوانندگی (وکال) راک قرار می‌گیرن. به همین خاطره که استودیو‌های حرفه‌ای ضبط صدا چندتایی از این نمونه رو همیشه دارن. برای استودیو‌های خونگی هم، هر کدوم از مدل‌هاش می‌تونه یه گزینه‌ی خوب برای اضافه شدن به کلکسیون معمول میکروفون‌ها باشه.

4. میکروفون‌های باس

در حالی که احتمالا میکروفون دینامیک متوسط شما برای ضب صدای سازهای باس هم عملکرد قابل قبولی داره، اما خیلی از مهندس‌های صدا ترجیح می‌دن که اون نوعی از میکروفون رو استفاده کنن که به طور تخصصی برای هدف مورد نظرشون طراحی شده باشه. این میکروفون‌ها معمولا غیر از میکروفون باس، با اسم میکروفون کیک درام (kick drums) هم شناخته می‌شن.

ویژگی‌های منحصر به فردی که این میکروفون‌ها در پاسخ‌دهی به فرکانس دارن:

(low end boost)

یه گودی کوچک در وسط (small scoop in the mids)

افزایش بوست در حدود 4k (presence boost around 4k)

برای ضبط صدای کیک درام؛ اون‌ها هم صدای درام (طبل) بم رو ضبط می‌کنن و هم صداهای زیرتر! رو و همین طور با اسپیکر باس (bass cabinets) هم به خوبی کار می‌کنن، همون طور که با سازهای بم دیگه‌ هم به خوبی کار می‌کنن. برای استودیو‌های خونگی هم باید گفت که ایده‌ی خوبیه اگه همیشه حداقل یکی از اون‌ها رو در دسترس خودتون داشته باشین و دلایلش هم که مشخصه.

5. میکروفون‌های مولتی پترن

معمولا اون رو توی شکل و ظاهر یه میکروفون کادنسر با دیافراگم بزرگ می‌بینین. این میکروفون‌ها یه ساختار کپسولی – دوتایی (dual-capsule) منحصر به فرد دارن که به اون‌ها این اجازه رو می‌ده تا بین سه تا قطب معمول تغییر کنن:

کاردیاوید (Cardioid)

اُ منی‌دیرکشنال یا فرستنده یا گیرنده‌ی امواج در جهت مناسب (Omnidirectional)

شکل 8 (Figure-8)

این باعث می‌شه که این میکروفون‌ها تا اندازه‌ی زیادی ابزارهای انعطاف‌پذیر و قابل تطبیقی باشن و با این همه برای تازه‌ کارها یه مورد حیاتی به حساب نمیان.

هر چه زودتر با میکروفون‌های مولتی پترن (multi-pattern mics)، میکروفون‌های پولار پترن (microphone polar patterns) و استریوهای ضبط صدا آشنا بشین؛ سریع‌ترین توانایی‌هاتون توی ضبط صدا بهبود پیدا می‌کنه.

6. میکروفون‌های ریبون

بین تمام میکروفون‌هایی که توی این لیست هستن، فقط میکروفون ریبون است که نه کاندنسر و نه دینامیک، محسوب نمی‌شه. اون‌ها دسته‌ی مجزایی برای خودشون دارن؛ چون، به جای این که توی اون‌ها از دیافراگم استفاده شده باشه، یه نوار آلینیومی نازک برای ضبط صدا، به کار رفته.

ویژگی‌های مهم و قابل ذکر دیگه‌ی این میکروفون‌ها، می‌شه به موارد پایین اشاره کرد:

از نظر دوام با میکروفون‌های دینامیک قابل قیاس هستن.

از نظر حساسیت به فرکانس‌های بالا با میکروفون‌های کاندنسر قابل مقایسه اند.

از پترن استاندارد شکل 8 پشتیبانی می‌کنن.

در حالی که به خاطر صدای خاصشون خیلی مورد علاقه‌ی حرفه‌ای‌ها هستن، اما به دلیل قیمت بالایی که دارن به ندرت می‌شه اون‌ها رو توی استودیو‌های خونگی دید.

7. میکروفون‌های یو‌اس‌بی

این میکروفون‌ها رو توی استودیو‌های حرفه‌ای نمی‌بینین و تا حوالی سال 2005 اصلا وجود نداشتن اما به دلیل این که توی سال‌های اخیر تولید پادکست و استودیوهای کوچک خیلی زیاد شدن، میکروفون‌های یو‌اس‌ّی حالا از هر وقت دیگه‌ای پر طرفدارتر هستن. در مقایسه با میکروفون‌های استاندارد که  باید پیش تقویت کننده (preamps) و چیزهای دیگه رو داشته باشن، این میکروفون‌ها مستقیما به لپ‌تاپ‌تون وصل می‌شن و هیچ رابطی نیاز ندارن و حتی بعضی از اون‌ها به تبلت هم وصل می‌شن.

این سادگی استفاده، اون‌ها رو برای هر کسی که دنبال کار کردن تفریحی توی خونه ست، مناسب می‌کنه.

8. میکروفون‌های باند (Boundary Mics)

خیلی کم پیش میاد که ببینین از اون‌ها توی یه استودیوی خونگی استفاده می‌شه و همین طور خیلی از صاحب‌های استودیو هم هیچ وقت اسم اون‌ها به گوششون نخورده. اما برای خیلی از حرفه‌ای‌ها، میکروفون‌های باند، یه وسیله‌ی مهم توی ابزارهای ضبط صداشون هستن.

بهتره که یه توضیح مختصر در مورد این که اون‌ها چطور کار می‌کنن، بدیم:

به جای این که برای اون‌ها از یه استند میکروفون استفاده بشه، معمولا اون‌ها رو روی یه سطح صاف مثل زمین یا دیوار نصب می‌کنن. در حالی که میکروفون‌های دیگه به خاطر فیلتر شونه‌ای (comb filtering) به زحمت می‌افتن (زمانی که مسقیما صدا رو خارج از فاز برگشت میدن)، میکروفون‌های باند در برابر این موضوع ایمن هستن؛ چون، اون‌ها در مقابل دیوار نصب شدن و ناخواسته با هم یکی می‌شن.

خارج استودیو از میکروفون‌های باند برای موارد زیر استفاده می‌شه:

اتاق‌های کنفرانس – با قرار دادن اون روی میز

اجراهای تئاتر – با قرار دادن اون روی کف صحنه‌ی اجرا

و داخل استودیو:

اتاق میکروفون‌ها! – با نصب کردن اون‌ها به دیوار

میکروفون‌های کیک درام – با قرار دادنش روی زمین اجرا

اگه شما یه کلکسیون کامل از میکروفون‌ها هم دارین، باز هم به شما پیشنهاد می‌کنیم که این نوع رو هم بررسی کنین.

9. میکروفون‌های شات‌گان

با این که ک پیش میاد که ازشون توی استودیو‌های ضبط صدا استفاده بشه اما معمولا مردم اون‌ها رو توی فیلم و تلویزیون می‌بینن و براشون سوال می‌شه که این چیه! معمولا برای ضبط صدا توی محیط‌های بیرونی ازشون استفاده می‌شه. مثلا برای گزارش‌های خبری و ضبط صدا برای مستند‌های حیات وحش کاربردی هستن. ویژگی منحصر به فردی که این میکروفون‌ها دارن؛ قابلیت جدا کردن صدا از محیطه. اون‌ها این کار رو با طراحی که به اسم سطح لوله‌ای () شناخته می‌شه‌ انجام می‌دن که روی اون شکاف طراحی شده تا صداهایی که از زوایی دیگه میان رو حذف کنه. هرچی طول لوله‌ی اون بلند‌تر باشه زاویه‌ی هدفش کوچک‌تر می‌شه. با استفاده از این میکروفون‌ها شما می‌تونین صدا رو با داشتن فاصله از منبع اون و توی یه محی پر سر و صدا ضبط کنین. البته ممکنه که مهندس‌های صدای حرفه‌ای گاهی توی استودیو هم از اون‌ها استفاده کنن اما اکثرا هرگز برای ضبط توی استودیو سراغ اون‌ها نمی‌رن، با این حال دونستن این که اون‌ها چی هستن و چه استفاده‌ای دارن، بد نیست.

“دسته‌بندی میکروفون‌ها با توجه به هدف آن‌ها”

حالا که نهتا نوع مختلف میگروفون‌های استودیویی رو دیدیم؛ بیاین از یه زاویه‌ی دیگه هم به موضوع نگاه کنیم و میکروفون‌ها رو با توجه به هدفی که برای اون‌ها در نظر گرفته شده، بررسی کنیم و ببینیم کدوم میکروفون برای ضبط صدای کدوم ساز بهتره.

اول از همه به محبوب‌ترین ابزار بشر برای تولید موسیقی توی تمان تاریخ می‌پردازیم.

1. صدای آواز انسان (وکال)

تقریبا هر زمان که یه نفر یه استودیوی خونگی راه می‌ندازه، اولین سوالی که می‌پرسه اینه که کدوم میکروفون‌ها برای ضبط وکال مناسب‌ترن؟ که البته هیچ جای تعجبی هم نداره اما مشکل اینه که یه جواب ساده و سر راست برای این سوال وجود نداره که برای همه مناسب باشه. اما این  مدل‌ها رو بررسی کنین:

میکروفون شور – مدل: SM58

مدت خیلی زیادیه که کمپانی شور افتخار داشتن محبوب‌ترین میکروفون وکال دنیا رو در اختیار داره. به عکس‌ها‌ی خواننده‌های مورد علاقه‌تون روی صحنه‌ی اجرا نگاه کنین؛ 90 درصد مواقع می‌بینین که دارن از یه SM58 استفاده می‌کنن و به دلیل مقاومتش در برابر برگشت دادن صدا و ارگونومیک بودن کپسول، یه گزینه‌ی خیلی خوب برای اجراهای زنده است.

احتمال داره اصلا فکر نکنین که استودیو‌های حرفه‌ای ضبط صدا که بودجه‌ی نامحدودی برای تهیه‌ی لوازم مورد نیازشون دارن از یه میکروفون 100 دلاری استفاده کنن؛ اما این اتفاق می‌افته و بنا به دلایلی که گفته شد این میکروفون شور انتخاب واضحی برای تمام استودیو‌های ضبط صدا ست.

باید گفت که میکروفون‌های دینامیک مثل این مدل، برای سبک‌های خاصی از موسیقی عالی هستن اما عموم میکروفون‌های کاندنسر با دیافراگم بزرگ، میکروفون‌های اصلی برای آواز هستن.

میکروفون راد – مدل: Rode NT1A

وقتی در مورد میکروفون‌های آواز قیمت متوسط صحبت می‌کنیم؛ میکروفون‌های راد جز بهترین‌ها هستن و به همین خاطره که این مدل جز دو تا گزینه‌ی اول میکروفون‌های کاندنسر برای آواز قرار می‌گیره.

با داشتن قیمت مناسب/ف کیفیت صدا و آوازه‌ی کلی خوبی که داره؛ این میکروفون شاید انتخاب واضحی به عنوان اولین میکروفون وکال باشه.

2. گیتار آکوستیک

ساز بعدی که بیشتر از همه توی استودیو‌های خونگی برای ضبط ازش استفاده می‌شه هم مشخصا گیتاره و دلیلش هم اینکه با ترکیب شدن با وکال این ساز به تنهایی می‌تونه به عنوان یه موسیقی پس زمینه‌ی کامل عمل کنه و خب این باعث می‌شه که توی استودیو ساز خیلی کارامدی باشه. البته این فایده، مشکلاتی رو هم لا خودش دارن؛ چونف گیتار آکوستیک یکی از پیچیده‌ترین منبع‌های صدا برای ضبطه که قدم اول اون انتخاب یه میکروفون مناسب برای ضبطه.

 موارد زیر رو مد نظر داشته باشین.

میکروفون شور – مدل: SM81

این میکروفون به عنوان یکی از معروف‌ترین و پر استفاده‌ترین میکروفون‌ها توی دسته‌ی خودش، برای دهه‌ها به عنوان استانداردی برای این صنعت محسوب می‌شده. از این میکروفون توی آلبوم‌های مطرح خیلی زیادی برای ضبط صدای گیتار آکوستیک، سنج‌های های‌-هت و سازهای دیگه استفاده شده.

یکی از دلایلی که این میکروفون شور این قدر قابل توجه است؛ اینه که با این که از سیستم کاردیئیدی استفاده می‌کنه، یه پاسخ‌دهی به فرکانس عجیب رو نشون می‌ده یعنی صداهایی رو که از اطراف هدف جمع می‌کنه، به حداقل می‌رسونه.

برای ضبط استریو به طور کلی، SM81 به صورت زیر کار می‌کنه:

یک جفت برای ضبط X/Y

یک جفت برای ضبط ORTF

یه mid برای ضبط Mid/Side

میکروفون آکاجی – مدل: AKG Perception 170

معمولا وقتی توی میکروفون‌های کاندنسر با قیمت زیر 100 دلار می‌گردین؛ طبیعیه که یه کم نسبت به کیفیت میکروفون‌ها شک داشته باشین، چون خیلی از اون‌ها واقعا میکروفون‌های چندان خوبی نیستن. اما یه استثناهایی هم هست؛ یکی از اون‌ها این مدل آکاجی است. نقدهای مثبت زیادی که در مورد این میکروفون نوشته شده؛ تا حدی می‌تونه اثبات این موضوع باشه. از اون جایی که این میکروفون‌هم از الگوی کاردیودی استفاده می‌کنه؛ وظایفی رو مثل مدل SM81 انجام می‌ده؛ شامل:

یک جفت برای ضبط X/Y

یک جفت برای ضبط ORTF

یه mid برای ضبط Mid/Side

برای استودیو‌های خونگی که دنبال یه راه خیلی ارزون برای ضبط استریوی صدای گیتار آکوستیک می‌گردن؛ یه جفت میکروفون  Perception 170 می‌تونه انتخاب خیلی مناسبی باشه.

3. گیتار الکتریک

در مورد خیلی از ادوات موسیقی، وقتی به میکروفون‌هایی که پیشنهاد می‌شه نگاه می‌کنین، می‌بینین که خیلی از اون‌ها توی یه دسته قرار میگیرن اما این نکته در مورد گیتار الکتریک صدق نمی‌کنه. وقتی که به لیست بهترین میکروفون‌ها برای ضبط صدای این ساز نگاه می‌کنین؛‌می‌بینین که بعضی از اون‌ها کاندنسر،‌بعضی‌ها دینامیک و بعضی‌ها هم ریبون هستن. برای گیتار الکتریک هم چند مورد هست که اگه دوست داشتین، حتما یه نگاه بندازین.

میکروفون شور – مدل: SM57

به طور کلی گفته می‌شه که صدای آمپلی‌فایر شده‌ی گیتار باید با میکروفون‌های دینامیک ضبط بشه. با این که این موضوع تا حدی درسته اما این چیزی