ویولن آلتو (ویولا) آماتی سایز 15/5 مدل Amati 200 آکبند

نقد و بررسی ویولن آلتو (ویولا) آماتی سایز 15/5 مدل Amati 200 آکبند

ویولن آلتو آماتی 200
به عنوان بخشی از سری ارزشمند آماتی ، ظاهر جذاب و دیدنی ویولا دانشجویی آماتی 200 با مهارت و اجزای با کیفیت استثنایی خود در بین مدل‌های دانشجویی متمایز است. چوب‌های چاشنی‌شده صدای غنی‌تر و گرم‌تری ارائه می‌دهند که نوازندگان جدید را تشویق می‌کند تا مهارت‌های خود را اصلاح کنند. و ویولا دانشجویی آماتی به رشته‌های هسته فولادی D’Addario Prelude برای ثبات صدای بهتر مجهز شده است، و تضمین می‌کند که نوازندگان می‌توانند زمان بیشتری را برای یادگیری و زمان کمتری برای تنظیم صرف کنند.
ویولا 15.5 اینچی با رویه صنوبر حک شده جامد و بدنه افرا حکاکی شده جامد
گیره و تخته انگشتی آبنوس با کیفیت بالا
سیم‌های هسته فولادی Premium D’Addario Prelude برای صدایی غنی و ثبات عالی در تنظیم
ویولا ایتالیایی: یک ساز زهی است که آرشه، کندن یا نواختن آن با تکنیک های مختلف انجام می شود. کمی بزرگتر از ویولن، صدایی کمتر و عمیق تر دارد. از قرن هجدهم، این صدای میانی یا آلتو خانواده ویولن بوده است، بین ویولن (که یک پنجم کامل در بالا کوک شده است) و ویولن سل (که یک اکتاو در پایین کوک شده است). سیم ها از کم به بالا معمولاً به C3، G3، D4 و A4 کوک می شوند.در گذشته، ویولا از نظر اندازه و سبک متفاوت بود، همانطور که نام آن نیز متفاوت بود. ایتالیایی ها اغلب از اصطلاح viola da braccio به معنای واقعی کلمه: “بازو” استفاده می کردند. “Brazzo” کلمه ایتالیایی دیگری برای ویولا بود که آلمانی ها آن را به عنوان Bratsche پذیرفتند. فرانسوی‌ها نام‌های خاص خود را داشتند: cinquiesme یک ویولا کوچک، haute contre یک ویولا بزرگ، و Taile یک تنور بود.
امروزه فرانسوی ها از واژه alto استفاده می کنند که اشاره ای به محدوده آن است.ویولا در دوران شکوفایی هارمونی پنج قسمتی تا قرن هجدهم محبوب بود و سه خط از هارمونی را می گرفت و گاهاً خط ملودی را می نواخت. کلید آلتو هنگامی که موسیقی ویولا دارای بخش‌های قابل توجهی در یک رجیستری بالاتر باشد، برای آسان‌تر خواندن به کلید سه‌گانه تغییر می‌کند.ویولا مانند ویولن نگه داشته می شود. با این حال، به دلیل اندازه بزرگتر آن، برخی از تنظیمات باید انجام شود. ویولا درست مانند ویولن در بالای شانه چپ بین شانه و سمت چپ صورت (چانه) قرار می گیرد.
به دلیل اندازه ویولا، نوازندگان ویولن با بازوهای کوتاه تمایل دارند از سازهایی با اندازه کوچکتر برای نواختن آسانتر استفاده کنند. قابل توجه ترین تنظیماتی که نوازنده ای که به نواختن ویولن عادت دارد باید انجام دهد استفاده از انگشتان با فاصله بیشتر است. برای برخی از نوازندگان معمول است که از ویبراتوی گسترده تر و شدیدتر در دست چپ استفاده می کنند که با استفاده از بالشتک تر انگشت به جای نوک، تسهیل می شود و کمان و بازوی راست را دورتر از بدن بازیکن نگه می دارند. یک نوازنده ویولن باید آرنج چپ را دورتر یا جلوتر بیاورد تا به پایین‌ترین سیم برسد که به انگشتان اجازه می‌دهد محکم فشار دهند و صدای واضح‌تری ایجاد کنند. اغلب از موقعیت های مختلف استفاده می شود، از جمله موقعیت نیم.