برای خرید میکسر صدا کلیک کنید

13 مرداد 1399

“درباره میکسر صدا بخونید”

توی یه سیستم ضبط، تولید و تقویت صدا، میکسر صدا یه وسیله‌ی الکترونیکیه که سیگنا‌ل‌های صداهای مختلف صوتی رو با هم ترکیب می‌کنه. ورودی‌های این دستگاه شامل میکروفون‌هایی می‌شه که برای ضبط صدای خواننده‌ها و جدا کردن صداهای آکوستیک از سازهای الکتریک و الکترونیک و موسیقی‌های ضبط شده؛ استفاده می‌شن. بسته به نوعی که داره، یه میکسر ممکنه بتونه سیگنال‌های آنالوگ یا دیجیتال رو کنترل کنه. سیگنال‌های اصلاح و جمع شده‌ می‌تونن سیگنال‌های ترکیبی خروجی رو تولید کنن که می‌شه اون‌ها رو پخش یا ضبط کرد و یا از طریق سیستم تقویت صدا، اون‌ها رو تقویت کرد.

کنسول میکس SSL (گاهی به میکسرهایی که توی اندازه‌های بزرگ هستن کنسول هم گفته می‌شه) – مدل: SL9000J – دارای 72 تا کانال – این کنسول توی استودیوی ضبط صدا (Cutting Room Recording Studio) توی نیویورک قرار داره.

میکسرها توی جاهای زیادی کاربرد دارن؛ برای مثال: استودیو‌های ضبط صدا، سیستم‌های اعلان آدرس عمومی، سیستم‌های تقویت صدا، کلوپ‌ها، اجراهای تئاتر، تلویزیون و فیلم‌ها پس از تولید. یه برنامه‌ی معمول و ساده سیگنال‌های میکروفون‌های موجود توی صحنه رو با تقویت‌کننده (amplifier) ترکیب می‌کنه و اون‌ها رو به یه سری بلند‌گو‌ برای پخش برای تماشاگر انتقال می‌ده. یه میکسر دی‌جی ممکنه فقط دو تا کانال داشته باشه تا دو تا قطعه‌ی ضبط شده رو ترکیب کنه. یه صحنه‌ی کوچک توی یه جایی مثل کافه ممکنه یه میکسر با شش تا کانال داشته باشه که برای دوتا خواننده، گیتاریست و نوازنده‌ی ساز کوبه‌ای کافیه. یه میکسر که توی کلاب برای اجراهای راک استفاده می‌شه احتمالا 24 تا کانال برای میکس سیگنال‌های صوتی بخش ریتم‌نوازی، گیتار اصلی و چند تا ووکالیست داره. یه میکسر توی استودیو‌های ضبط صدای حرفه‌ای می‌تونه تا 96 تا کانال داشته باشه.

یه مهندس صدا در حال تنظیم کردن یه میکسر در حین یه اجرای زنده.

در عمل کاری که میکسرها انجام می‌دن بیشتر از ترکیب کردن ساده‌ی چندتا سیگنال صوتیه. اون‌ها می‌تونن نیروی فانتوم (phantom power) برای میکروفون‌های کاندنسر (condenser microphones) فراهم کنن، پن کنترل (pan control) رو انجام بدن که موقعیت ظاهر شدن صدا رو توی میدان استریو (stereo soundfield) تغییر می‌ده، فیلتر کردن و یکسان سازی که  این امکان رو به مهندس‌های صدا می‌ده تا برای بهتر کردن کیفیت صدا یه سری از فرکانس‌ها رو تقویت یا حذف کنن، تراکم گستره‌ی دینامیک که به مهندس‌های صدا اجازه می‌ده تا بهره‌ی کلی سیستم یا کانال رو بدون افزایش محدودیت‌های دینامیک سیستم افزایش بدن، امکان‌های مسیریابی برای فرستادن سیگنال از میکسر به یه دستگاه دیگه مثل: سیستم ضبط صدا یا اتاق کنترل، امکانات نظارت که به وسیله‌ی اون‌ها یکی از منابع می‌تونه به اسپیکرها یا هدفون‌ها برای شنیدن صدا وصل بشه و معمولا این کار رو بدون این که روی خروجی اصلی میکسر تاثیری بذاره، انجام می‌ده. همین طور به وسیله امکانات نظارتی بعضی از میکسرها می‌تونن افکت‌های الکترنیکی داخلی مثل بازگشت یا ری‌ورب (reverb) داشته باشن. بعضی از میکسرها که برای اجراهای زنده‌ی کوچک استفاده می‌شن؛ ممکنه یه تقویت کننده‌ی قدرت یکپارچه (integrated power amplifier) هم داشته باشن.

کنسول میکس یاماها – مدل: MC2403

انواع میکسر

دنیای میکس صدا، یه دنیای گسترده و هیجان‌انگیزه. میکسر‌های صوتی، انواع مختلفی دارن و هر کدوم از اون‌ها مزایا و معایب خاص خودشون رو دارن. بهترین هنرمند‌ها توی دنیا همیشه دنبال پیشرفته‌ترین میکسرهای صوتی موجود توی بازار می‌گردن تا بتونن بهترین میکس‌های ممکن رو تولید کنن. از کنسرت‌ها و برنامه‌های زنده گرفته تا مجموعه‌های تلویزیونی؛ میکسر صدا باید بتونه کیفیت عالی رو برای موسیقی، تلویزیون، پادکست‌ها و فیلم‌ها فراهم کنه. یه میکسر وظیفه‌ی دریافت سیگنال‌های صوتی از میکروفون، آلات موسیقی و منابع دیگه و ترکیب کردن دو یا چند تا سیگنال صوتی و اصلاح اون‌ها رو به عهده داره و بعد از اون؛‌ صدای تمیز و نهایی شده رو به اسپیکر، آمپلی‌فایر و یا سیستم‌ها ضبط می‌فرسته.

میکسرهای متفاوتی امروز توی بازار وجود داره؛ اما سه نمونه‌ی اصلی، دیجیتال، آنالوگ و میکسر‌های مجهز به سیستم تغذیه هست. توی این قسمت سعی می‌کنیم تفاوت‌های اصلی این سه و مدل و مزایا و معایب اون‌ها رو شرح بدیم.

 

توی یه سیستم ابتدایی، صدا از طریق میکروفون‌ها یا سازهای موسیقی وارد میکسر می‌شه و از اون‌جا به یه اسپیکر منتقل می‌شه.

 

 

میکسر آنالوگ:

این نوع میکسر دقیقا همونیه که وقتی صحبت از میکسر می‌شه توی ذهن اکثر مردم میاد یعنی یه میز میکس (mixing desk). ظاهر استانداردی داره و یه طرح کاملا یکپارچه داره که هر کسی با داشتن علم کنترل کار با میز میکس می‌تونه به راحتی با اون‌ها کار کنه. میکسر‌های آنالوگ از دستگاه‌های آنالوگ الکترونیکی برای کار استفاده می‌کنن. توی هر عملکرد یه کنترل دارن که همه‌ی اون‌ها روی پنل کنترل قابل دیدن هستن و می‌شه بهشون دسترسی داشت. با استفاده از میکسرهای آنالوگ شما می‌تونین چیزی که توی میکسر اتفاق میافته رو ببینین و اگه لازم بود، تغییراتی رو اعمال کنین. این میکسر‌ها برای ضبط صدا و اجرای زنده مناسب هستن. در مورد قیمت هم باید گفت که به طور کلی میکسرهای آنالوگ ارزون‌تر از میکسرهای دیجیتالی هستن، اما به هر حال اون‌ها یه سری از اتوماسیون‌های لازم که برای انجام کارهای پیچیده‌تر مورد نیاز هست رو ندارن. به علاوه اون‌ها قابلیت اتصال بی‌سیم رو هم ندارن، این یعنی شما همیشه باید توی دفتر کارتون باشین. گذشته از این‌ها، میکسرهای آنالوگ جلوه‌های صوتی داخلی خیلی کمتری نسبت به مدل‌های دیجیتال دارن و اگه شما می‌خواین که از جلوه‌های ویژه‌ی حرفه‌ای و سیستم پردازش صدا استفاده کنین؛ باید برای اون‌ها یه سری سخت‌افزارهای خارجی رو تهیه کنین.

میکسر آنالوگ – تولید کمپانی ساند کرفت مدل: GB4

این مدل 24 تا کانال داره و جزء نمونه‌های حرفه‌ای، با کیفیت و گرون قیمته. قیمت این میکسر حدود 2300 دلار است.

مزایای میکسر آنالوگ: پس میکسر‌های آنالوگ مزایای زیادی دارن که از جمله‌ی اون‌ها می‌شه به موارد زیر اشاره کرد.

ارزون قیمت هستن.

کار کردن با اون‌ها راحته و دوست داشتنیه. وقتی که بتونین به خوبی با یه میکسر آنالوگ کارکنین؛ بعد از اون با همه‌ی میکسرهای آنالوگ می‌تونین به سادگی کار کنین. چون کار این میکسر ساده‌تره، اکثرا ترجیح می‌دن که اول کار با اون رو یاد بگیرن.

همین طور برای تصحیح مشکلاتی که توی جریان صدا به وجود میاد خیلی سر راسته و دلیلش هم اینه که تمام کنترل‌ها به راحتی قابل دید و دسترسی از طریق پنل کنترل هست.

نکته‌ی دیگه‌ای که ارزش داره بهش اشاره کنیم اینه که شما به راحتی می‌تونین تنظیمات رو برای یه اجرای زنده، به وسیله‌ی اون‌ها انجام بدین.

معایب میکسر‌های آنالوگ: در کنار این ویژگی‌های مثبتی که بالاتر گفتیم؛ میکسر‌های آنالوگ معایبی هم دارن که از جمله‌ی اون‌ها می‌تونیم به موارد پایین اشاره کنیم.

بسته به تعداد کانال‌هایی که دارن اندازه‌ی اون‌ها متغیره و این یعنی اگه شما برای کارتون به کانال‌های زیادی نیاز داشته باشین؛ اندازه‌ی اون‌ها ممکنه خیلی بزرگ بشه و حمل کردن اون‌ها اگر که لازم باشه، قطعا کار پر دردسریه.

جلوه‌های ویژه‌ی صوتی و پردازش صدا توی اون‌ها خیلی محدوده.

به دلیل این که امکان اتصال بی‌سیم رو ندارن، خیلی از اوقات نیازه که از کابل‌های بلندی برای اون‌ها استفاده بشه و بنابراین قرار دادن اون‌ها روی صحنه چندان عملی به نظر نمیاد.

بر خلاف میکسرهای دیجیتال، اون‌ها ویژگی‌ای ندارن که امکان بازگشت و برنامه‌ریزی مجدد هر کدوم از کارهای قبلی رو فراهم کنه. این باعث می‌شه تا استفاده از میکسرهای آنالوگ تبدیل به کار خسته‌کننده‌ای بشه؛ چون شما مجبورین که هر بار بعد از راه‌اندازی، میکس‌های جدیدی رو ایجاد کنین.

میکسر دیجیتال:

توی این نوع میکسرها،‌ کارکردهای کنترلی متنوع‌تری وجود داره. شما می‌تونین تنظیمات رو از قبل برنامه‌ریزی کنین، می‌تونین تنظیمات قبلی رو برگردونین که اگه به طور معمول با یه گروه کار می‌کنین می‌تونه خیلی کمک کننده باشه. این امکانات همین طور وقتی که نیاز داشته باشین وسط یه برنامه سریع تنظیمات رو تغییر بدین واقعا به دردتون می‌خوره. بیشتر میکسرهای دیجیتال قابلیت اتصال بی‌سیم رو هم دارن و می‌تونن به آی‌پد یا تلفن‌های هوشمند وصل بشن و از طریق اون‌ها بشه از راه دور کنترلشون کرد و این به یعنی شما لازم نیست تمام مدت توی یه مکان ثابت بمونین. می‌تونین به راحتی توی اتاق قدم بزنین در حالی که دارین کار میکس رو با تبلت یا تلفن همراهتون انجام میدین و مطمئن بشین که موسیقی همه‌جا به خوبی شنیده می‌شه. وقتی که دارین از یه میکسر آنالوگ استفاده می‌کنین، تقریبا غیرممکنه که بخواین راه برین، دلیلش هم واضحه؛ چون، در این صورت نیز به یه کابل بزرگ دارین که معمولا به اون‌ها مار (snake) گفته می‌شه که البته گرون قیمت هم است، اما حتی با وجود اون هم امکان تغییر مداوم مکان وجود نداره که بخاطر اینه که باید دستگاه رو هم با خودتون حمل کنین!

با استفاده از میکسرهای دیجیتال، توی هر کانال شما به تعداد بیشتری از جلوه‌های صوتی دسترسی دارین و نیازی نیست که برای داشتن جلوه های ویژه‌ی صوتی بهتر و ویژگی‌های پردازش سیگنال پیشرفته‌تر، یه وسیله‌ی جداگانه تهیه کنین. بیشتر اوقات می‌تونین با دانلود آخرین بروزرسانی‌ها از طریق تولیدکننده به جلوه‌های ویژه‌ی صوتی و ویژگی‌های پردازش سیگنال به روز شده، دسترسی پیدا کنین. یا این حال اگه تجربه‌ی استفاده از این دستگاه‌ها رو ندارین، انجام دادن هر تنظیم جدید توی میکسر دیجیتال می‌تونه یه چالش بزرگ باشه. چون، شما قبل از این که بتونین توی هر کانال تغییر جدیدی ایجاد کنین، باید توی منوهای مختلفی که وجود داره برین و گزینه مربوط رو انتخاب کنین. اگه هم قصد دارین تا بیشتر از یه تغییر به صورت همزمان انجام بدین، برای دسترسی سریع‌تر باید تغییرات رو از قبل برنامه‌ریزی و داخل میکسر ذخیره کنین.

مزایای میکسرهای دیجیتال: دیدیم که میکسرهای دیجیتال ‌هم قابلیت‌های منحصر به فردی دارن، این‌جا به صورت خلاصه می‌خوایم به بعضی از مزایای اون‌ها اشاره کنیم:

با میکسرهای دیجیتال اعمال کردن یه سری تنظیمات از قبل و برگردوندن تنظیمات قبلی آسونه. این قابلیت توی اجراهای زنده با تنظیمات زیاد که شما نیاز دارین وسط برنامه برای تغییر فضا تنظیمات رو تغییر بدین، خیلی کاربردیه.

میکسرهای دیجیتال با این که از نمونه‌های آنالوگ کوچک‌تر هستن؛ می‌تونن منابع صوتی خارجی بیشتری رو توی خودشون جا بدن.

علاوه بر این، ‌سیستم پردازش سیگنال‌ها توسط میکسرهای دیجیتال خیلی در برابر خط‌های نویز مقاومه.

بر خلاف میکسر‌ها آنالوگ که توی هر کارکرد یه کنترل دارن، میکسر‌های دیجیتال می‌تونن دستورهای متنوعی رو انجام بدن؛ چون، هر کنترل چند تا ویژگی مختلف در اختیار قرار می‌ده که می‌شه از اون‌ها برای هدف‌ها متفاوت استفاده کرد.

می‌شه از اون‌ها برای ضبط چندتا آهنگ استفاده کرد.

در آخر هم باید گفت که میکسر‌های دیجیتال، جمع‌ و جور و قابل حمل هستن که این بردنشون از یه جا به جای دیگه رو خیلی راحت می‌کنه.

معایب میکسر‌های دیجیتال:

یکی از بزرگ‌ترین معایب میکسر‌های دیجیتال قیمت اون‌ها است. چون دستگاه‌های پیچیده‌ای هستن و می‌شه با یه دستگاه کلی عملکرد مختلف رو داشت؛‌ باید برای تهیه‌شون هم زیاد هزینه کرد.

کار کردن با میکسرهای دیجیتال هم سخته. حتی یه آدم کاربلد هم ممکنه به دلیل ظرافت و پیچیدگی که کار کردن با میکسرهای دیجیتال داره، اون‌ها رو کنار بذاره. شما ممکنه کار با یه میکسر دیجیتال رو به خوبی یاد بگیرین اما این به معنی این نیست که شما می‌تونین با یه میکسر دیجیتال دیگه هم به همون خوبی و راحتی کار کنین. چون سیستم هر میکسر دیجیتال با مدل‌های دیگه متفاوته.

میکسرهای مجهز به سیستم تغذیه:

یه نوع دیگه از میکسرها هستن که بین نمونه‌های رایج‌تر که توی بازار هستن قرار می‌گیرن. این نوع میکسر‌ها اساسا یه میکسر آنالوگ هستن که توی اون‌ها یه منبع تغذیه (built-in power amplifiers) تقویت کننده هم قرار داده شده. بیشتر این میکسر‌ها دو تا کانال تقویت کننده یا آمپلی‌فایر دارن و می‌تونن به دو تا بلندگو و یه مانیتور یا نمایشگر وصل بشن. معمولا تنظیم و کار کردن با اون‌ها راحته و همین طور خیلی جمع و جور هستن و این یعنی حمل و نقلشون هم ساده‌ است. این میکسر‌ها همین طور دارای خروجی‌های خطی یا لاین لوِل (line-level outputs) هستن.

میکسر دارای منبع تغذیه – تولید کمپانی یاماها – مدل: Yamaha EMX – دارای 12 درگاه ورودی – هشت تا لاین میکروفون و چهار تا لاین استریو داره. قیمت این مدل حدود 600 دلاره.

مزایای میکسر‌های مجهز به منبع تغذیه‌: این میکسرها رو می‌شه به نوعی نمونه‌ی پیشرفته‌تر میکسرهای آنالوگ به شمار آورد که یه سری مزایا علاوه بر خوبی‌های میکسر‌های آنالوگ دارن که از جمله‌ی اون‌ها می‌شه به موارد زیر اشاره کرد:

راه‌اندازی و طرز استفاده‌ی ساده

قابل حمل بودن

ادغام کردن کارایی‌های مختلف توی یه وسیله.

معایب میکسر‌های مجهز به منبع تغذیه‌ی تقویت کننده: با توجه به چیزهایی که گفته شد، همین جمع کردن چیزهای محتلف توی یه وسیله می‌تونه مشکلاتی رو هم به وجود بیاره:

اگه یه قسمت از اون‌ها خراب بشه شما مجبورین که کل اون قطعه رو عوض کنین.

بر خلاف میکسر‌های آنالوگ و دیجیتال، از ویژگی‌ها متنوعی برخوردار نیستن.

تفاوت بین میکسر‌های آنالوگ و دیجیتال:

قیمت: شاید مهم‌ترین تفاوت بین میکسر‌های دیجیتال و آنالوگ توی قیمت اون‌ها باشه. در حالی که میکسر‌های آنالوگ به طور کلی ارزون هستن، برادرهای دیجیتال اون‌ها وسایل گرون قیمتی محسوب می‌شن. اما میکسر‌های دیجیتال اکثر مواقع کلی چیزهای جانبی مثل: گیت (gates)، افکت (effects)، کمپرسور (compressors) و کلی ویژگی‌های میکس و پردازش سیگنال دارن، که تفاوت قیمت اون‌ها رو توجیه می‌کنه.

سادگی در استفاده: یادگیری کار با میکسر‌های آنالوگ به طور معمول خیلی ساده‌تره، خصوصا برای مبتدی‌ها. پردازش سیگنال‌ها ساده است، چون؛ هر ورودی مستقیما به کنترل وارد شده مربوط می‌شه. برای مثال اگه شما گیتار رو به ورودی شماره‌ی یک وصل کرده باشین، تمام پنل کنترل موجود توی کانال یک، فقط و فقط روی گیتار تاثیر می‌ذاره. در مقابل میکسر‌های دیجیتال می‌تونن گیج کننده باشن. حتی افراد با تجربه هم ممکنه با توجه به تمام تنظیمات شخصی‌سازی و خاصی که توی اون‌ها وجود داره، گیج بشن؛ چون شما می‌تونین مسیر هر ورودی رو به هر کنترلی بدین. برای نمونه اگه شما گیتار رو به ورودی اول وصل کنین؛ می‌تونین اون ورودی رو به هر خروجی موجود بدون هیچ کابلی فیزکی وصل کنین و از طریق اون هدایت سیگنال رو انجام بدین. حتی می‌تونین با استفاده از صفحه‌ی لمسی دستورات مربوط به یه کانال خاص رو برای یه کانال دیگه ارسال کنین.

بر عکس میکسرهای آنالوگ، اکثر میکسرهای دیجیتال به شما این اجازه رو می‌دن تا تنظیمات مورد نظرتون رو از قبل برنامه‌ریزی و ذخیره کنین و در زمان نیاز اون‌ها رو اجرا کنین. این مورد بهترین چیز در مورد میکسر‌های دیجیتاله که اگه خصوصا درگیر کارهای اجرای زنده‌ هستین و می‌خواین از میکسر برای این جور کارها استفاده کنین حتما به کارتون میاد؛ چون، زمان خیلی کمتری ازتون می‌گیره. مثلا، گروه‌هایی که از تنظیمات موسیقیایی یکسانی توی اجراهای خودشون استفاده می‌کنن، تنها کاری که باید بکنن راه‌اندازی، وصل کردن میکروفون‌ها و اجرای تنظیمات قبلی ذخیره‌ شده به علاوه‌ی جلوه‌های ویژه‌ی صوتی مورد علاقه‌شون است.

به همین ترتیب مکان‌هایی که توی اون‌ها چند گروه مختلف هم اجرا دارن، می‌تونن از این امکان استفاده کنن. اون‌ها می‌تونن تنظیمات مربوط به هر گروه رو ذخیره کنن و برای هر بار اجرای اون‌ها دوباره همون تنظیمات رو اجرا کنن.

کیفیت صدا: کیفیت صدا یه موضوع خیلی مهمه دیگه توی تفاوت‌های بین میکسر‌های آنالوگ و دیجیتاله که باید بهش پرداخته بشه. توی بالاترین طیف قیمت‌گذاری، کیفیت صدایی که توسط میکسر‌های دیجیتال به دست میاد تقریبا مشابه همون چیزیه که توی میکسر‌های آنالوگ با کیفیت می‌بینیم. اما اگه صحبت از طیف قیمت پایین باشه؛ شما متوجه می‌شین که مدل‌های آنالوگ توی همه‌ی جوانب به ویژه از نظر کیفیت صدا از مدل‌های دیجیتال بهتر هستن.

در دسترس بودن قطعات یدکی: یه مسئله‌ی دیگه که خیلی از افراد زمان تهیه‌ی میکسر بهش توجهی نمی‌کنن و از اون چشم‌پوشی می‌کنن؛ مسئله‌ی تعمیر است. با در نظر گرفتن همه‌ی مسائل یه میکسر آنالوگ با عمر حدود 30 سال، به احتمال خیلی زیاد خیلی راحت‌تر از یه نمونه‌ی دیجیتال قابل تعمیره؛ چون قطعاتی که توی اون استفاده شده، الان هم به راحتی توی بازار قابل دسترسی هستن. با این حال، اغلب می‌شنویم که یه میکسر دیجیتال که 5 سال استفاده شده، خراب شده و حالا برای تعمیر اون قطعاتی لازمه که دیگه تولید نمی‌شن یا قطعات لازم به صورت یدکی وجود ندارن و این یعنی شما باید یه میکسر جدید بخرین.

کدوم بهتره؟ کدوم رو انتخاب کنیم؟

اگه تا حالا به این فکر کردین که بین دو نمونه‌ی دیجیتال و آنالوگ یکی رو انتخاب کنین. این رو یادتون باشه که لزوما هیچ کدوم از اون‌ها بهتر از نمونه‌ی دیگه نیست. چیزی که ممکنه برای یه هنرمند کامل مفید و کارا باشه، ممکنه برای یه مجموعه‌ی بزرگ اصلا جواب نده. همون طوری هم که گفتیم هر دو میکسر آنالوگ و دیجیتال خیلی محبوب هستن. انواع مختلف میکسر‌ها مزایا و معایب خاص خودشون رو دارن و بنابراین باید گفت که همه چی به اولویت‌های خود شما بستگی داره.

“راهنمای خرید”

میکسر صدا (sound mixer) که گاهی هم با اسم بردمیکس (mixing board) شناخته می‌شه؛‌ دو کار اصلی رو انجام می‌ده:

به شما اجازه می‌ده تا سیگنال‌های صوتی که از طریق میکروفون، سازهای موسیقی و یا هر منبع صوتی دیگه‌ای دریافت می‌کنین رو به اون هدایت کنین تا اون‌ها رو با هم ترکیب کنین یا تغییر بدین.

سیگنال‌های ترکیب شده و نهایی رو به جک‌های خروجی (output jacks) که به آمپلی‌فایر، اسپیکر‌ها یا سیستم ضبط صدا متصل هستن؛ می‌فرسته.

سه نوع میکسر اصلی داریم که دیجیتال، ‌آنالوگ و میکسر‌های مجهز به سیستم تغذیه هستن که قبل‌تر به هر کدوم از اون‌ها پرداختیم.

چطور باید از میکسر استفاده کنیم؟

قبل از این که به صورت اتفاقی سراغ یه دسته از این میکسر‌ها برین، ببینین که از میکسر برای چه کاری می‌خواین استفاده کنین.

مبتدی‌ها: تازه شروع به این کار کردین؟ بسته‌های نرم‌افزاری (live sound bundle) رو در نظر بگیرین. بسته‌های نرم‌افزاری معمول شامل تمام اجزای الکترونیکی، کابل‌ها و سخت‌افزار‌های مورد نیاز شما است. برای این بسته‌ها، معمولا از میکسر‌های مجهز به منبع تغذیه استفاده می‌شه و کار کردن و راه‌اندازی اون‌ها خیلی ساده است.

موزیسین‌ها آکوستیک: یه میکسر مجهز به منبع تغذیه برای اجرای سولو با یه ساز آکوستیک یا برای یه گروه کوچک مناسبه. اندازه‌ی جمع و جور و خروجی‌های متوسط اون‌ها باعث می‌شه تا اون‌ها گزینه‌های خوبی برای اجرا توی کافه، کلاس درس و یا هر جای کوچک دیگه‌ای باشن.

میکسر یاماها – مدل: Yamaha STAGEPAS 400BT – این مدل کوچک و قابل حمله و برای اجراهای سولو گزینه‌ی خیلی خوبیه.

میکسر قابل حمل برای مدرسه‌ها، کلیسا و رخداد‌های تجاری: میکسر‌های مجهز به منبع تغذیه همین طور برای مراسم‌هایی که تماشاچی‌های کمی دارن و اتاق‌های کنفرانس هم مناسبن. اما اگه فقط از یه میکروفون استفاده می‌کنین، دیگه نیازی به میکسر وجود نداره و شما می‌تونین اون رو مستقیما به اسپیکری که دارین، وصل کنین. یه میکسر آنالوگ کوچک که یه اسپیکر با تقویت‌کننده داره می‌تونه گزینه‌های بیشتر و مناسب‌تری برای کار شما فراهم کنه.

گروه راک: وقتی از یه گروه صحبت می‌کنیم اون‌ها باید مطمئن باشن که میکسری که تهیه می‌کنن، حداقل تعداد کانال ورودی که به تعداد اعضای گروه است رو داشته باشه. همین طور باید خروجی‌های کمکی کافی به تعداد مانیتور‌های میکسی که گروه می‌خواد داشته باشه. یه میکسر آنالوگ با جلوه‌های ویژه‌ی صوتی آن‌برد (onboard digital effects) مثل ری‌ورب یا بازگشت (reverb) و تاخیر یا دیلی (delay) برای بسیاری از گروه های جواب می‌ده. اما اگه از میکسر دیجیتال استفاده کنین،‌ می‌تونین تنظیمات دلخواه‌تون رو ذخیره کنین و موقع نیاز همون‌ها رو اجرا کنین و زمان خیلی کمتری رو صرف راه‌اندازی (set-up) و بررسی و کنترل صدا (sound-check) بکنین.

حتی اگه فقط توی زیرزمین خونه تمرین می‌کنین باز هم داشتن یه میکسر می‌تونه به درد بخور باشه و می‌تونین به وسیله‌ی اون صداهای مختلفی که دارین رو مدیریت کنین.

سیستم صدای حرفه‌ای و دائم برای کلیسا، کلوب یا تئاتر: برای استفاده‌ی دائمی‌ از یه سیستم و نصب اون باید دنبال سیستمی باشین که بیشترین عملکرد‌ها رو داشته باشه. همین طور سیستم مورد نظرتون باید بیشترین ورودی‌ها و خروجی‌ها رو داشته باشه تا بتونه با تغییراتی که توی برنامه‌های مختلف هست و نیاز‌های مختلف‌شون هماهنگ بشه. از اون جایی که قطعا بیشتر از یه اپراتور از این سیستم باید استفاده بکنه پس بهتره سیستمی‌ رو تهیه کنین که کار کردن باهاش زیاد سخت نباشه، یعنی سیستمی که کنترل‌های بصری داشته باشه می‌تونه خیلی مفید باشه.

یه نمونه از یه کنسول بزرگ برای استفاده توی کلیسا

استودیوی ضبط: برای ضبط صدا، خروجی میکسر به کامپیوتر شما که نرم‌افزار داو (DAW (digital audio workstation) software) رو اجرا می‌کنه وصل می‌شه. بعضی از میکسر‌های آنالوگ خروجی‌های دیجیتال هم دارن و بنابراین شما می‌تونین از اون‌ها توی استودیو استفاده کنین. با استفاده از میکسر دیجیتال شما می‌تونین مسیر‌های سیگنال‌ها رو مشخص کنین و سطح (level) اون‌ها رو تنظیم کنین. این کار رو می‌تونین هم با نرم‌افزار داو که روی کامپیوترتون دارین و هم با کنترل‌هایی که روی میکسر دارین، انجام بدین.

رادیو و پادکست: برای پخش صدا (broadcasting voices) و موسیقی‌های پس زمینه، شما به یه میکسر کوچک یا یه خروجی دیجیتال احتیاج دارین تا بتونین میکس‌تون رو هر جایی که می‌خواین بارگذاری یا آپلود کنین.

دنبال چی باید بگردیم؟

در نظر بگیرین که می‌تونین میکسری با تعداد ورودی و خروجی‌هایی بیشتر از چیزی که الان احتیاج دارین، تهیه کنین تا جایی برای گسترش فعالیت‌هاتون در آینده گذاشته باشین.

اگه با گروه کار می‌کنین و برای کارتون چند تا مانتیور احتیاجه، حتما چند تا مانیتور تهیه کنین.

میکسر ماکای (Mackie) – مدل: Mackie 1402-VLZ4 با 14 تا کانال

مشخصات معمول:

پیش تقویت کننده‌ی میکروفون (Microphone preamps): همه‌ی کمپانی‌هایی که میکسر تولید می‌کنن معتقدن که پیش تقویت‌کننده‌ی اون ها برای میکروفون بهترین صدا رو تولید می‌کنه، اما در واقع تفاوت بین صداهای اون‌ها خیلی جزئیه.

نیروی فانتوم (Phantom power): بعضی از میکروفون‌های کاندنسر برای کار کردن نیاز به نیروی فانتوم دارن. خیلی از میکسر‌ها از منبع تغذیه‌ی فانتوم 48 ولتی برای همه‌ی ورودی‌های میکروفون استفاده می‌کنن اما بعضی از میکسر‌ها هم هستن که به شما این امکان رو می‌دن که از کانال‌های مشخص و جداگانه استفاده کنین.

خروجی‌های اصلی (Main outputs): کار میکسر تولید سیگنال‌های خروجی استریو برای تقویت شدن (reinforcing) یا ضبط صدا است. شما قصد دارین که از خروجی‌های متعادل یعنی XLR یا ¼ TRS برای بیشترین اتصالات سیم‌ها بدون نویز استفاده کنین. برای اجراهایی که زمانشون کوتاهه، اتصالات RCA نامتعادل هم می‌تونن به خوبی کار کنن.

پد (Pad): بعضی وقت‌ها خروجی یه ساز الکترونیک برای این که پیش تقویت‌کننده بتونه به کار ببره، خیلی قویه. انتقال دادن به پد، سیگنال ورودی رو به یه سطح قابل کنترل کاهش می‌ده.

فیلتر با عبور پایین یا عبور بالا (Low-cut or high-pass filter): این ابزار خیلی برای از بین بردن سر و صدا‌های باس که توسط میکروفون وکال ضبط می‌شه، مفیده. همین طور می‌تونه از برگشت صدا (feedback) جلوگیری کنه.

جک درگاه ورودی و خروجی الحاقی (Insertion (I/O) jack): جک الحاقی این امکان رو به شما می‌ده تا جلوه‌های ویژه‌ی الکترونیکی خارجی رو به سیگنال‌های کانال اضافه کنین.

باس‌ها و خروجی‌های مانیتور و کمکی (Auxiliary and monitor buses and outputs): شما حداقل به تعداد نمایشگر‌هایی که لازم دارین یا موزیسن‌ها از شما می‌خوان، به خروجی هم احتیاج دارین.

دکمه‌ی اتصال (Assignment buttons): کاری که انجام می دن اینه که سیگنال کانال رو به خروجی مورد نظر هدایت می‌کنن.

کنترل پن (Pan)‌: سیگنال‌های تکی رو به دو تا خروجی باس توی دو تا لِوِل مختلف می‌فرسته. توی یه کانال استرویو، پن تعادل یا بالانس بین چپ و راست رو حفظ می‌کنه.

کلید‌های روشن، خاموش و میوت (On/off or mute buttons): یه ویژگی کاربردی که کار رو ساده می‌کنه اینه که بتونین کانال‌ها و خروجی‌ها رو زمانی که ازشون استفاده نمی‌کنین نادیده بگیرین و بنابراین هیچ مزاحمتی به وسیله‌ی اون‌ها توی کارتون پیش نمیاد.

مترها و چراغ‌ها (Meters and peak lights):‌ متر‌ها معمولا آرایه‌هایی با ال‌ای‌دی هستن که مقاومت نسبی سیگنال‌های میکسر رو نشون می‌دن. این مهمه که ببینین اضافه کردن تمام سیگنال‌ها ورودی باعث خروجی بیش از حد نمی‌شه و اعوجاج ایجاد نمی‌کنه. وقتی که میکسر احساس می‌کنه توی صدا داره اعوجاج یا تحریفی ایجاد می‌شه؛ چراغ روشن می‌شه تا به شما اطلاع بده که باید یه چیزی رو کم کنین.

PFL و سولو: با فشار داد دکمه‌ی PFL (گوش کردن قبل از فید) یا کلید سولو، میکسر صدا رو به جک خروجی هدفون می‌فرسته. با این کار می‌تونین سطح و کیفیت صدا رو بدون این که حواستون به صداهای دیگه پرت بشه؛ بررسی کنین.

زیر گروه‌ها (Subgroups): خروجی‌های اولیه‌ای هستن که برای مرتبط کردن بخش‌های مختلفی از موسیقی از اون‌ها استفاده می‌شه. زیرگروه‌ها همین طور به شما اجازه می‌دن تا با یه فیدر بلندی صدای سازهای چند قطعه‌ای مثل درام کیت یا گروه هم‌سرایی رو کنترل کنین.

کمپرسور (Compressors): بعضی از میکسر‌ها آنالوگ کمپرسور‌های دینامیکی دارن. کمپرسور اجازه نمی‌ده که یه سیگنال زیاد قوی بشه یا این که خیلی ضعیف به گوش برسه. کمپرسورها برای وقتی هایی که با ساز‌هایی مثل درام یا خواننده‌هایی که گه گاه جیغ می‌زنند، کار می‌کنین، بسیار مناسب هستن.

تعدیل کننده یا اکولایزر (Equalizers (EQ) on main and monitor outputs): برای صدا توی اجراهای زنده استفاده می‌شه و کارش اینه که توی خروجی اصلی صدایی که از برخورد بلندگو‌ها و اتاق حاصل می‌شه رو تنظیم کنه. وجود اکولایزر توی خروجی مانیتور به از بین بردن فیدبک یا برگشت صدا کمک می‌کنه. همین طور برای تقویت آواز هم استفاده می‌شه به این صورت که صدای خواننده رو از بقیه‌ی صدا‌ها جدا می‌کنه تا خواننده بتونه صدای خودش رو واضح بشنوه.

جلوه‌های دیجیتال پردازنده (Onboard digital effects): خیلی از میکسر‌ها، از جمله میکسر‌های آنالوگ، جلوه‌های دیجیتالی مثل ری‌ورب، دیلی یا تاخیر، همسرایی (chorusing) و پخش (flanging) رو دارن. این افکت‌ها به شما اجازه می‌دن تا احساس بیشتری به موسیقی خودتون اضافه کنین. خیلی از میکسر‌های آنالوگ به شما فقط اجازه‌ی هر بار اجرای یه افکت رو روی کانال‌های خروجی می‌دن. بیشتر میکسرهای دیجیتال این امکان رو به شما می‌دن تا بیشتر از یه افکت رو روی تمام کانال‌ها و گذرگاه‌ها اعمال کنین.

خروجی‌های دیجیتال (Digital outputs): اگه قصد ضبط صدا رو دارین، به میکسری نیاز دارین که حداقل دو تا کانال خروجی دیجیتال داشته باشه. این به شما این امکان رو می‌ده تا بدون خرید یه دستگاه کارت صدا یا رابط صوتی جداگانه، یه ترکیب استریو رو با کامپیوتر خودتون ضبط کنین. یادتون باشه که مطمئن بشین تمام خروجی‌های دیجیتال میکسر که می‌تونن‌ USB، Firewire و Ethernet باشن، با کامپیوتر شما هم سازگار باشن.

ورودی‌های دیجیتال (Digital inputs): بعضی از میکسرها پورت USB برای پخش فایل‌های دیجیتال موسیقی رو دارن.

کنترل از طریق برنامه‌های با اتصال به اینترنت (Control via network app): یه ویژگی خیلی کارامد اینه که بتونین میکسر رو به صورت بی‌سیم با دستگاه‌های قابل حملی که دارین؛ کنترل کنین. در این صورت شما امکان این رو دارین که حرکت کنین.

استفاده از تبلت برای کنترل میکسر

 

 

حفظ تنظیمات، صحنه‌ها و اتوماسیون‌ها (Recallable presets, scenes, and automation): بیشتر میکسرهای دیجیتال این قابلیت رو دارن که تنظیمات رو توی اون‌ها ذخیره کنین و زمانی که خواستین از اون ها استفاده کنین و بنابراین لازم نیست هر بار که بر می‌گردین کارتون رو از صفر شروع کنین. بعضی از میکسر‌های دیجیتال هم فیدرهای موتور داری دارن که با فشار دادن یه دکمه تنظیم شده توی یه موقعیتی که از قبل مشخص شده قرارمی‌گیرن.

نوار خطی قابل برنامه‌ریزی (Programmable scribble strip): نوار خطی جایی که برچسب کانال می‌ره و نیازی به استفاده از چسب و ماژیک نیست که کثیف‌کاری داشته باشه و شما می‌تونین خیلی تمیز تایپ و ذخیره کنین و هر بار به راحتی بدونین که هر کانال برای چی بوده بعضی از میکسر‌ها حتی این امکان رو به شما می‌دن تا یه آیکون یا عکس رو به عنوان لیبل بارگذاری کنین.

تا الان در مورد انواع مختلف میکسر و ویژگی‌ها و قابلیت‌های هر کدوم از اون‌ها صحبت کردیم. همین طور مواردی که باید برای تهیه میکسر دونست که چی هستن و چه کاربردی دارن رو توضیح دادیم، پس اگه قصد خرید میکسر داشتین تا این‌جا برای انتخاب کردن آماده شدین و این‌جا قصد داریم به شما چند مدل میکسر که توی بازار موجوده رو به شما معرفی کنیم.

میکسر بهرینگر (Behringer) – مدل: QX1002USB

میکسر مرتنز (Marantz) – مدل: Marantz Pro Sound Live 12 – دارای 7 کانال با تغذیه‌ی فانتوم 48 ولت و با سوئیچ فانتوم – قابلیت ضبط همزمان دو ترک – دارای افکت و پردازش صوتی – دارای ورودی و خروجی ‌های XLR، TRS و RCA.

میکسر دیجیتال زوم (Zoom) – مدل: LiveTrak L-20 – دارای میکروفون داخلی و 16 تا ورودی با نیروی فانتوم 48 ولت به علاوه‌ی سوئیچ فانتوم – قابلیت ضبط همزمان 22 ترک – دارای افکت ها و پردازش‌های صوتی مختلف.

برای خرید میکسر صدا کلیک کنید

دیدگاهتان را بنویسید

نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *