میدی کنترلر

 

برای خرید میدی کنترلر کلیک کنید

 

18 دی 1399

 

"درباره میدی کنترلر بخونید"

 

 

میدی یا MIDI مخفف Musical Instrument Digital Interface به معنای، رابط ادوات موسیقی دیجیتال است. میدی یه استاندارد فنیه که پروتکل‌های ارتباطی، رابط دیجیتال، اتصالات الکتریکی که انواع مختلفی از آلات موسیقی الکترونیکی رو به هم متصل می‌کنه، کامپیوترها، ابزارهای صوتی برای اجرا، ادیت و ضبط موسیقی رو توصیف می‌کنه. این مشخصات به صورت دقیق توی مقاله‌ای با عنوان رابط‌های جهانی سینتی‌سایزر (Universal Synthesizer Interface) توسط دیو اسمیت (Dave Smith) و چت وود (Chet Wood) منتشر شد و بعد از اون توی اکتبر سال 1981 توی کنفرانس انجمن صوتی نیویورک ارائه شد.

 

 

 

یه رابط ساده‌ی میدی از طریق یه کابل میدی، می‌تونه چیزی حدود 16 تا کانال اطلاعاتی رو در بر بگیره که هر کدوم از اون‌ها می‌تونه مربوط به یه دستگاه یا ساز متفاوت باشه. میدی اطلاعاتی که مربوط به رویداد هستن رو حمل می‌کنه،‌ داده‌هایی که دستورالعمل‌های مربوط به موسیقی رو مشخص می‌کنن؛ که شامل: نت‌ها، ‌زیر و بمی صدا، شدت نواختن (منظور بلند بودن یا نبودن ولوم صدا ست)، ویبراتو، استفاده از پن سمت راست یا چپ استریو و همین طور تمپو، می‌شه.

وقتی که یه موزیسن، یکی از ادوات میدی رو می‌نوازه،‌ تمام فشار دادن کلیدها، ‌دکمه‌ها، لمس پدها، حرکت دادن و تغییر اسلاید‌ها و دستگیره‌ها، تبدیل به داده‌های میدی می‌شن. یکی از ابزارهای رایج میدی،‌ کیبوردهای میدی و کنترلرهای دیگه‌ای هستن که از اون‌ها برای ایجاد یه ماژول صدای دیجیتال که شامل صدا‌های ترکیبی موسیقی هستن، استفاده می‌شه. داده‌های میدی رو می‌شه هم از طرق کابل میدی و هم از طریق یو‌اس‌بی (USB) انتقال داد و همین طور می‌شه اون‌ها رو به وسیله‌ی یه ترتیب سنج (sequencer) یا کارگاه صدای دیجیتال (digital audio workstation – DAW) ضبط کرد تا بعد  ویرایش بشن یا این که به صورت پلی‌بک (played back) پخش بشن. فرمت فایل‌های که داده‌ها رو ذخیره و تبادل می‌کنن تعریف شده. از مزایایی که میدی داره، می‌شه به کم حجم بودن فایل‌ها، آسون بودن اصلاح و تغییر فایل‌ها و همین طور دسترسی به تعداد زیادی سازهای الکترونیکی و سینتی‌سایزر و نمونه صداهای دیجیتال، اشاره کرد. ممکنه دیدن اجرای یه میدی که با یه کیبورد صورت گرفته باشه،‌ شبیه به استفاده از چیزی مثل پیانو به نظر بیاد اما از اون‌ جایی که میدی یه صدای خاصی رو تولید نمی‌کنه و به جای اون داده‌هایی دستوری که برای نت‌ها توسط میدی وارد می‌شن رو ضبط می‌کنه؛‌ شما همیشه این امکان رو دارین تا هر صدایی رو که دوست دارین روی اون داده قرار بدین، از گیتار و فلوت گرفته تا یه ارکستر کامل. ضبط صدا توسط میدی بر خلاف چیزی مثل میکروفون، ضبط سیگنال‌های صوتی نیست.

 

با استفاده از میدی، یه کنترلر (اغلب یه کیبورد موسیقیایی، همون طور که توی تصویر نشون داده شده) می‌تونه چندین ساز مختلف رو اجرا کنه. این باعث افزایش قابلیت حمل و انعطاف‌پذیری توی تنظیمات بعدی می‌شه. این سیستم توی یه جعبه جا می‌گیره اما قبل از ظهور میدی، به 4 تا کیبورد فول سایز جداگانه به علاوه‌ی دستگاه‌های مربوط به افکت و میکس نیاز بود.

 

 

قبل از این که میدی توسعه پیدا کنه، ‌نوازنده‌ها عموما امکان این رو نداشتن تا از سازهای الکترونیکی مختلفی که سازنده‌های متفاوت اون‌ها رو ساختن باهم استفاده کنن و بین اون‌ها ارتباط برقرار کنن. برای مثال: یه نوازنده نمی‌تونست کیبورد رولاند رو به ماژول سینتی‌سایزر یاماها وصل کنه. اما با وجود میدی، این امکان وجود داره تا هر صفحه کلید سازگار با میدی رو به هر ترتیب سنج، ماژول صدا، درام، سینتی‌سایزر یا کامپیوتر  سازگار با میدی دیگه، ‌وصل کرد و این که توسط سازنده‌های مختلفی ساخته شده باشن،‌ دیگه مشکلی ایجاد نمی‌کنه.

توی سال 1983، فناوری میدی توسط هیئت نمایندگان صنعت موسیقی استاندارد شد و انجمن تولیدکنندگان میدی (MIDI Manufacturers Association (MMA)) اون رو حفظ کرد. تمام استانداردهای میدی به طور مشترک، توسط MMA توی لس‌آنجلس و کمیته‌ی میدی انجمن صنایع الکترونیک موسیقی (MIDI Committee of the Association of Musical Electronics Industry (AMEI)) توی توکیو،‌تهیه و منتشر شده. توی سال 2016، MMA انجمن میدی (MIDI Association (TMA) رو با هدف حمایت از همه‌ی افرادی که با کار می‌کردن یا اون رو می‌ساختن و یا با اون اجرا می‌کردن، ‌رو تاسیس کرد.

 

 

"پیشینه"

توی اوایل دهه‌ی 1980 هیچ وسیله‌ی استانداردی برای همگام‌سازی سازهای الکترونیکی تولید شده توسط شرکت‌های مختلف، وجود نداشت. سازندگان استانداردهای اختصاصی خودشون رو برای همگام سازی، سازها داشتن. بنیان گذار شرکت رولند (Roland)، ایکوتار کاکهاشی (Ikutaro Kakehashi) احساس کرد که کمبود یه استاندارد همگانی،‌ داره باعث محدود شدن رشد صنعت موسیقی می‌شه. توی ژوئن سال 1981، کاکاشی پیشنهاد توسعه‌ی یه سیستم استاندارد رو به بنیان گذار اوبرهایم الکترونیک (Oberheim Electronics)، یعنی تام اوبرهایم (Tom Oberheim) داد که خود او، سیستم رابط اوبرهایم رو طراحی کرده بود و توسعه داده بود. البته کاکهاشی احساس می‌کرد که سیستم اوبرهایم بیش از اندازه دست و پا گیره و کار کردن با اون سخته و به همین دلیل با مسئول بخش مدارهای شرکت، دیو اسمیت (Dave Smith) در این مورد صحبت کرد تا یه نمونه‌ی ساده‌تر و ارزون‌تر رو طراحی کنن که چایگزین مدل فعلی بشه. در زمانی که اسمیت این ایده رو با شرکت‌های آمریکایی مطرح می‌کرد،‌کاکهاشی هم اون رو با شرکت‌های ژاپنی، مثل: یاماها (Yamaha)، کرگ (Korg) و کاوایی (Kawai) در میون گذاشت. نمایده‌های همه‌ی شرکت‌ها برای بحث در این مورد، توی ماه اکتبر با هم دیدار کردن و در ابتدا فقط شرکت‌های ژاپنی و شرکت تولید کننده‌ی مدارها به این موضوع علاقه‌مند بودن.

 

سمت راست تصویر دیو اسمیت رو می‌بینین که یکی از مخترعین میدی کنترلر ست.

 

 

با استفاده از سیستم DCB کمپانی رولاند به عنوان مبنا،‌ اسمیت و مهندس چت‌ وود (Chet Wood) یه رابط جهانی رو اختراع کردن که امکان ارتباط بین تمام تجهیزات ساخته شده توسط کمپانی‌های مختلف رو فراهم می‌کرد. اسمیت و چت‌وود این دستاورد رو توی یه مقاله، توی اکتبر 1981 ارائه کردن. استانداردی که توسط اون‌ها ارائه شد، توسط شرکت‌های یاماها، کرگ و کاوایی مورد بحث و بررسی و اصلاح قرار گرفت. اسم مورد علاقه‌ی کاکهاشی،‌ رابط موسیقیایی جهانی (Musical Interface (UMI)) اما از نظر اسمیت این اسم یه کمی مبهم بود و همین طور اون استفاده از اسم ادوات موسیقی (instrument) به تقلید کننده‌ی صدا (synthesizer) ترجیح می‌داد و اسمی که اسمیت پیشنهاد کرد،‌ رابط دیجیتال ادوات موسیقی (Musical Instrument Digital Interface (MIDI)) بود.

بنیان گذار موسیقی موگ (Moog Music)، رابرت موگ (Robert Moog)، توی اکتبر 1982، توی شماره‌ی مربوط به کیبورد‌ها، میدی رو معرفی کرد. توی نمایشگاه NAMM که زمستون 1983 برگزار شد یه ارتباط به وسیله‌ی میدی رو بین سینتی‌سایزرهای Prophet 600 و Roland JP-6 نشون داد. مشخصات میدی توی آگوست 1983 منتشر شد و از استانداردهای میدی توسط کاکهاشی و اسمیت پرده برداری شو اون‌ها توی سال 2013 برای کارهاشون جایزه‌ی فنی گرمی (Technical Grammy Awards) رو دریافت کردن. توی سال 1982، اولین سازهایی که با میدی عرضه شدن؛‌ رولند ژوپیتر6 (Roland Jupiter-6) و پرافیت600 (Prophet 600) بودن. سال 1983 هم اولین دستگاه میدی درام، Roland TR-909 و اولین ترتیب سنج، Roland MSQ-700، به بازار اومدن. اولین کامپیوترهایی که از میدی پشتیبانی می‌کردن مدل‌های NEC PC-88 و PC-98 بودن که توی 1982 طراحی و تولید شدن. انجمن تولیدکنندگان میدی، به دنبال گرد هم اومدن شرکت‌های علاقه‌مند طی نمایشگاه NAMM توی تابستون 1984 توی شیکاگو، شکل گرفت. توی دومین جلسه‌ی این انجمن که توی تابستون 1985 اتفاق افتاد، مشخصات دقیق میدی 1.0 منتشر شد. استانداردهای تعیین شده برای میدی به پیشرفت خودشون ادامه دادن تا فایل‌های موسیقی استاندارد هم توی سال 1991 به اون‌ها اضافه شدن. همین طور اون‌ها با رابط‌های جدید مثل USB و FireWire هم تطبیق پیدا کردن. توی سال 2016 انجمن میدی برای بررسی مجدد و ادامه‌ی نظارت بر  استانداردها دوباره تشکیل شد و اختراع استاندارد 2.0 توی ژانویه‌ی 2019، اعلام شد و میدی 2.0 توی نمایشگاه NAMM که توی زمستون 2020 برگزار شد، معرفی شد.

 

 

"تاثیر"

اوایل میدی فقط برای موزیسین‌های حرفه‌ای و تهیه کننده‌های قطعات صوتی جذاب بود که می‌خواستن از میدی توی تولید موسیقی‌های محبوب استفاده کنن. این استاندارد جدید این امکان رو می‌داد تا ادوات مختلف به هم و به کامپیوترها متصل بشن و این باعث شد تا تولید و فروش سازهای الکترونیکی و نرم‌افزارهای موسیقی به سرعت زیاد بشه. این اتصال بین دستگاه‌های مختلف، این اجازه رو می‌داد که یه دستگاه توسط یه دستگاه دیگه کنترل بشه و همین موضوع باعث شد تا موزیسین‌های کمتری برای انجم کارهای سخت‌افزاری لازم باشه. ساخت و معرفی میدی همزمان می‌شه با دوره‌ای که کامپیوتر‌های خونگی وارد بازار می‌شن و همین طور سینتی‌سایزرها و سمپلر‌های صدا معرفی و عرضه می‌شن. خلاقیت‌های که به واسطه‌ی میدی وارد موسیقی شد باعث شد تا صعنت موسیقی توی دهه‌ی 80 دوباره  احیا بشه. میدی ظرفیت‌هایی رو اجرای موسیقی معرفی کرد که باعث شد تا نحوه‌ی کار موزیسن‌های زیادی تغییر کنه.

 

میدی کنترلر یاماها – مدل : SHS-10 – مربوط به دهه‌ی 80 میلادی

 

 

ترتیب سنجی میدی این امکان رو برای کاربرش فراهم می‌کنه تا بدون داشتن دانش زیادی درباره‌ی نت‌ها بتونه یه ترکیب پیچیده رو تولید کنه. یه اجرای موسیقی با حداقل یک یا دو نفر که هر کدوم از اون‌ها چندتا دستگاه مجهز به میدی دارن، می‌تونه عملکردی مشابه یه اجرا با یه گروه بزرگ موسیقی داشته باشه و این می‌تونه هزینه‌های اجرا برای یه گروه کوچک رو (برای استخدام نوازنده) کم کنه.

همین طور میدی به این کمک کرد تا استودیو‌های خونگی به وجود بیاد و از این نظر باز هم به کم شدن هزینه‌های ضب موسیقی کمک کرد. به کمکاستودیو‌های خونگی هنرمند می‌تونه با یه قطعه که تا حدی کامل شده به استودیوی ضبط صدا بره و از هزینه‌های اضافی کم کنه.

 

 

"ویژگی‌ها"

میدی کنترلر به هر سخت‌افزار یا نرم‌افزاری گفته می‌شه که داده‌های رابط آلات موسیقی دیجیتال رو به دستگاهی که دارای میدی باشه انتقال می‌ده. معمولا کاربرد اون، ایجاد صدا وکنترل پارامترهای اجرایی موسیقی دیجیتال است.

کنترلرهای می‌دی معمولا به خودی خود، صداهای موسیقیایی تولید نمی‌کنن. کنترل کننده‌های میدی معمولا نوعی رابط دارن که می‌شه روی اون ضربه زد، در اون دمید و… . این کارها، داده‌هایی رو برای میدی فراهم می‌کنه که بعد می‌تونن توسط کابل میدی به ماژول صدا یا سینتی‌سایزر منتقل بشن. ماژول صدا یا سینتی‌سایزر هم به نوبه‌ی خودش صدایی رو تولید می‌کنه که توسط بلندگوها تقویت می‌شه.  معمول‌ترین نوعی از میدی کنترلرها که مورد استفاده ست؛ میدی کنترلرهای با کیبورد دیجیتال هستن. توی این میدی کنترلرها وقتی که کلیدها نواخته می‌شن؛ دستگاه داده‌های میدی رو درباره‌ی زیر و بمی نت‌ها، شدت نواخته شدنشون و مدت زمان اجرای هر نت رو به پردازنده می‌فرسته. نمونه‌ی دیگه‌ای از میدی کنترلر‌ها هم که نسبتا معمولا هستن، میدی کنترلرهای بادی هستن که برای کار با این مدل، نوازنده‌ها توی اون‌ها می‌دن و همین طور از کلیدها برای انتقال داده‌های میدی استفاده می‌کنن. میدی کنترلر‌ها می‌تونن هر تعدادی پدال، چکش، کلید، اسلاید و بقیه سنسورهای دریافت کننده رو داشته باشن و همین طور ممکنه یه کیبور شبیه به کیبورد پیانو هم داشته باشن یا نداشته باشن. خیلی از دستگاه‌ها کنترل صوتی، بر اساس طرز کاری شبیه به چیزی که توی میدی‌ها اتفاق می‌افته ساخته شدن و اساسا اون‌ها هم نوعی میدی‌کنترلر محسوب می‌شن. با این که معمول‌ترین استفاده از میدی کنترلرها، کنترل و پخش صداهای موسیقیایی و اجرا با با ادوات مختلف موسیقیه؛ با این حال از میدی کنترلرها برای کنترل میدی‌های دیگه هم استفاده می‌شه، مثل: نورهای صحنه، میکس‌کننده‌های دیجیتال صدا و افکت‌های گیتار.

 

انواع (سخت افزار و نرم افزار)

این جا به نمونه‌های مختلفی از میدی کنترلرها که وجود دارن اشاره می‌کنیم:

مولفه‌ی رابط بین انسان و ساز به شکل سنتی، دوباره تعریف و طراحی شده، متداول‌ترین نوع دستگاه توی این دسته،‌ کیبورد کنترلرها هستن. این جور وسیله‌ها، یه کیبورد موسیقی و بعضی ابزارهای دیگه مثل غلطک پیچ صدا و مدولاسیون رو هم ممکنه در اختیار بذارن؛ اما خود اون‌ها به تنهایی صدایی تولید نمی‌کنن و هدف اون‌ها اساسا کنترل دستگاه‌های میدی دیگه ست. کنترلرهای کوبه‌ای یا پرکاشن، مثل رولند آکتوپد (Roland Octapad) توی این دسته قرار می‌گیرین چون، برای سازهای مختلفی مثل گیتار و سازهای بادی هم کار می‌کنن.

 

اکتوپد رولند – کنترلر درام و پرکاشن

 

 

آلات موسیقی الکترونیک، شامل: سینتی‌سایزر، سمپلر، دستگاه درام و درام الکترونیک که از اون‌ها به طور واقعی برای اجرای موسیقی استفاده می‌‌شه و اون‌ها به خودی خودشون صدا تولید می‌کنن. این دسته همین طور ذاتا قادر هستن تا داده‌های میدی رو در اجرا انتقال بدن.

 

مبدل‌های پیچ به میدی (Pitch-to-MIDI converters) مثل گیتار/سینتی‌سایزر که زیر و بمی یه صدا رو آنالیز می‌کنه و اون رو تبدیل به یه سیگنال میدی می‌کنه. دستگاه‌هایی هم هستن که این کار رو برای صدای انسان یا سازهای مونوفونیک (monophonic) مثل فلوت انجام می‌دن.

 

سازهای سنتی مثل درام، پیانو آکوستیک و آکاردئون که سنسور‌ها و پردازنده‌های کامپیوتری دارن که بخ واسطه‌ی این سنسورها درگاه ورودی دارن و داده‌های اجرای زنده رو بدون تاخیر به عنوان داده‌ی میدی انتقال می‌دن و بعد اطلاعات اجرا، مثل شدت و میزان ضربه یه ماپول یا کامپیوتر ارسال می‌شه که اون داده‌ها رو تبدیل به صدا کنه برای مثال سمپل‌ها یا صداهای سینتی‌سایز شده.

 

ترتیب سنج‌ها (Sequencers) که داده‌های میدی رو ذخیره و بازیابی می‌کنن و برای استفاده مجدد اون‌ها رو به ابزارهایی که رابط میدی دارن ارسال می‌کنن تا به واسطه‌ی اون‌ها بتونن دوباره اجرا کنن.

 

دستگاه‌های کنترل میدی (MIDI Machine Control (MMC)) شامل تجهیزاتی مثل ابزارهای ضبط صدا که پیام‌هایی رو برای کمک به همگام سازی دستگاه‌های دارای میدی ارسال می‌کنن. برای مثال؛ یه ضبط کننده‌ی صدا ممکنه این ویژگی رو داشته باشه تا صدا‌ها رو با توجه به میزان و ضرب‌ها مرتب کنه و بنابراین با ترتیب سنجی رو که کنترل می‌کنه،‌ با کنترل و انتقال داده‌های ضبط شده به میدی، همگام می‌مونه.

 

میدی کنترل اجرا (MIDI Show Control (MSC)) دستگاه‌های توی این دسته، پیام‌ها رو با هدف کمک به عملکرد و زمان‌بندی دقیق توی اجراهای تئاتری و اجراهای سرگرم کننده‌ی زنده، منتقل می‌کنن. برای مثال انواع مختلفی از این دستگاه‌های کنترل اجراهای زنده مانند: کنسول صدا، کنترل‌ کننده‌های پخش صدا به صورت پلی بک، ماتریس‌های صوتی مجازی، تعویض کننده‌ها (سوئیچر – switchers)، سیستم‌های پلی بک ویدیو، کنترل کننده‌های ادوات ذاخل صحنه مثل طناب‌ها، سیستم‌های کنترل کننده‌ی پایرو (pyro) و نور که همه مستقیما به MSC پاسخ می‌دن. با این حال بیشتر کنترلرهای MSC برای فعال کردن یه سیستم کنترل نمایش توسط کامپیوتر که به دقت و به طور خاص و مستقل برای اون نمایش برنامه‌ریزی شده تا نتایج دلخواه و پیچیده‌ای رو که مورد نیاز هر نمایش است، بشه توسط اون به دست آورد.

 

 

 

کنترلرهای اجرا

میدی با ذهنیت کیبورد طراحی شد و هر کنترلر دیگه‌ای که کیبورد نباشه به عنوان یه جایگزین به حساب میاد. این برای نوازنده‌هایی که علاقه‌ای به موسیقی‌هی بر پایه‌ی کیبورد نداشتن،‌ یه محدودیت به حساب می‌اومد. اما استانداردها نشون دادن که انعطاف‌پذیر هستن و میدی قابل تطبیق (MIDI compatibility) برای کنترلرهای دیگه از جمله: گیتار، سازهای بادی و دستگاه درام هم معرفی شد.

 

میدی کنترلرهایی که دو اکتاو دارن برای استفاده با لپ‌تاپ خیلی محبوبن و دلیلش هم اینه که حمل کردن اون‌ها خیلی راحته. این دستگاه به تنهایی می‌تونه خیلی از کنترل‌های اجرای معمول رو ارائه بده که بعد اون‌ها رو به واسطه‌ی نرم‌افزارهای کامپیوتری و افکت‌ها می‌شه کلی تغییر داد.

 

 

کیبورد: با اختلاف زیاد معمول‌ترین نوع میدی کنترلرها هستن. اون‌ها توی سایزهای مختلف از 25 کلید، دو اکتاو،‌ تا نمونه‌ی فول سایز یعنی 88 کلید، تولید می‌شن. بعضی از اون‌ها فقط کنترلر کیبورد هستن اما بعضی‌های دیگه، کنترلرهای دیگه‌ای مثل اسلاید و غلتک هم دارن. معمولا رابط‌هایی هم برای پدال‌هایی مثل ساستین دارن.

 

کنترلرهای بادی: اون‌ها به قطعات میدی این اجازه رو می‌دن که با همون لحن و حالت سازهای بادی و برنجی، مورد استفاده‌ی نوازنده قرار بگیرن. کنترلرهای بادی اجازه‌ی کنترل پیچ و نفس رو می‌دن که این باعث می‌شه تا بتونن گام های متنوعی تری رو ایجاد کنن و این اتفاق به خصوص زمانی می‌افته که از سمپل‌ها و مدل‌های فیزیکی سازهای بادی استفاده می‌شه. یه کنترلر بادی معمول، سنسوری داره که فشار هوایی که توسط نوازنده وارد می‌شه رو تبدیل به اطلاعاتی برای ولوم صدا می‌کنه و همین طور ممکنه از طریق سنسور تشخص دهنده‌ی فشار لب‌ها،‌ اجازه‌ی کنترل پیچ صدا رو هم بده. بعضی از مدل‌های کنترلرهای بادی طرح‌بندی کلیدهاشون قابل تغییره  و تنظیمه و با همین روش، امکان این که سیستم انگشت‌گاری سازهای مختلف رو تقلید کنن، فراهم می‌شه.

 

میدی کنترلر بادی می‌تونه یه صدای طبیعی و تاثیرگذار رو تولید کنه که ایجاد اون صدا با کنترلرهای کیبورد خیلی سخت و یا شاید نشدنیه.

 

 

کنترلر درام و پرکاشن: از کیبوردها هم می‌شه برای ایجاد صدای درام استفاده کرد اما به دلیل طول کلید‌ها برای اجرای الگوهای تکراری مثل رول‌ها، غیر قابل استفاده اند. بعد از کیبوردها، پد درام‌ها مهم‌ترین نوع کنترل‌کننده‌های میدی هستن. کنترلرهای درام ممکنه که داخل ابزارهای درام تعبیه بشن. پدهای تعبیه شده توی دستگاه‌های درام، معمولا خیلی شکننده هستن و  نمی‌شه برای اجرا با اون‌ها از چوبک استفاده کرد و باید اون‌ها رو با انگشت نواخت.

 

کنترلرهای درام، مثل رولند وی-درام (Roland V-Drums)، معمولا به شکل یه درام کیت واقعی ساخته می‌شن. ماژول صدای توی تصویر، سمت چپ قرار گرفته.

 

 

کنترلرهای زهی: یه گیتار می‌تونه با پیکاپ‌های مخصوصی مجهز بشه که خروجی ساز رو دیجیتالی می‌کنن و به اون اجازه می‌دن تا صدای یه سینتی‌سایزر رو پخش کنه.برای این کار برای هر تار یا سیم گیتار، یه کانال میدی جداگانه اختصاص می‌دن و به دستگاه پخش کننده می‌تونن این امکان رو بدن که از همه‌ی سیم‌ها صدای یکسانی رو پخش کنه یا از هر کدوم یه صدای متفاوت پخش کنه.

 

میدی کنترلر – سینتی‌سایزر گیتار – تولید کمپانی کاسیو (Casio) – مدل: DG-20

 

 

کنترل کننده‌های کمکی

سینتی‌سایزرهای نرم‌افزاری، قدرت و قابلیت‌های زیادی دارن. اما بعضی از نوازنده‌ها حس می‌کنن که تقسیم کردن حواسشون بین کیبورد و کیبورد کامپیوتر و موس، تجربه‌ی یه اجرای بی‌واسطه رو ازشون می‌گیره. دستگاه‌های میدی ریل‌تایم (real-time MIDI) از نظر ارگونومیکی ساختار مناسب‌تری دارن و همین طور از نظر اجرایی، نوازنده با اون‌ها ارتباط بیشتری نسبت به موس و صفحه‌کلید کامپیوتر برقرار می‌کنه. کنترل‌کننده‌ها ممکنه که دستگاه‌هایی با کاربر عمومی باشن که بتونن با ابزارهای مختلفی کار کنن و ممکنه که برای کار کردن با یه نوع نرم‌افزار خاص طراحی شده باشن. برای این نمونه‌ی دوم می‌شه به موردهایی مثل:  کنترلر آکایی (Akai) مدل: APC40 برای نرم‌افزار Ableton Live و همین طور کنترلر کُرگ مدل: MS-20ic که بازتولیدکننده‌ی سینتی سایزر آنالوگ همین شرکت با مدل MS-20ic؛ اشاره کرد. این کنترل کابل‌های پچ داره که می‌تونه از اون‌ها برای کنترل مسیریابی سیگنال‌ها توی تولید مجازی دوباره‌ی اون‌ها طبق مدل آنالوگ عمل کنه و همین طور دستگاه‌ی دیگه رو هم کنترل کنه.

 

میدی کنترلر آکایی که برای کار با نرم‌افزار ابلتون طراحی شده. مدل: APC40

 

 

 

KORG MS-20 – نمونه‌ی مینی از مدل آنالوگ

 

 

 

میدی کنترلر برای استودیوی خانگی

 

می‌شه گفت این روزها ریکورد کردن قطعات خونگی، واقعا کار یه نفره. به خاطر این‌که، همین طور که تکنولوژی پیشرفت می‌کنه، چیز‌های بیشتری می‌تونن به صورت غیرواقعی توسط دستگاه‌ها مجازی و مدل سازی‌هی نرم‌ افزاری ساخته بشن. کاری که قبل‌تر برای انجام اون به یه تیم کامل احتیاج بود؛ الان شما خودتون به تنهایی از پس انجام دادنش برمی‌آین. خب مشخصا بعضیی از کنترلرها از بقیه بهترن و برای همین این‌جا قصد داریم، به هشت‌تا از نمونه‌های خوب میدی کنترلرها که توی بازار هستن بپردازیم:

 

 

Alesis Q

برای استودیوهای خونگی ابتدائی که فقط یه چیز کوچیک و همه کاره که استفاده ازش هم آسون باشه، می‌خوان؛ یکی از اولین پیشنهادها همین مدله. بر خلاف قیمت واقعا پایینش، هر چیزی که شما از یه کیبورد کنترلر انتظار دارین رو در اختیارتون می‌ذاره. که این امکانات شامل موارد زیر می‌شه:

ورودی پدال ساستین (sustain pedal input)

دارای هر دو خروجی یواس‌بی میدی و همین طور خروجی سنتی با پنج پین

یواس‌بی باس پاور (USB bus power)

چرخ‌های تغییر و تنظیم پیچ صدا و مودها

درسته که یه سری از ویژگی‌های تجملی که توی مدل‌های جدیدتر می‌شه دید، رو نداره. اما اگه شما واقعا از اون امکانت استفاده‌ای ندارین، این می‌تونه گزینه‌ی خوبی براتون باشه.

این میدی کنترلر توی سه تا مدل مختلف 25 ، 49 و 88 کلیدی به بازار عرضه می‌شه.

 

 

 

 

Akai Professional MPD218

در کنار کیبورد کنترلرهای میدی، نوع دیگه‌ای از کنترلرها هم وجود دارن که خیلی معمول هستن. اون‌ها پد کنترلرها هستن. با ساخته شدن مدل Akai MPC توی دهه‌ی 90 میلادی محبوب شدن. این پدها از اون زمان برای ایجاد بیت‌های درام و کنترل تقریبا همه‌ی انواع سازهای کوبه‌ای به صورت مجازی، استاندارد شدن. MPC در واقع به معنای مرکز تولید موسیقی (Music Production Center) بود؛ اما این مدل که ‌‌با عنوان MPD، که این نام برای تمام این نمونه‌هایی که فقط پد (pad) دارن هم به کار می‌ره، شناخته می‌شه. امکاناتی که این مدل داره، شامل:

16 پد سیاه حساس به ضربه و شدت

سازگاری با iOS

6 پتانسومتر

درگاه اتصال یو‌اس‌بی

Ableton Lite

بنابراین برای یه گزینه‌ی ارزون و ساده براسی ایجاد یه سری از بیت‌ها؛ این گزینه، پیشنهاد خوبی محسوب می‌شه.

 

 

 

M Audio Oxygen

به جای استفاده از دو تا کنترلر مختلف، یکی برای پرکاشن و یکی برای کیبورد، الان خیلی‌ها ترجیح می‌دون که از مدل‌های دو کاره یا هیبریدی (hybrid) استفاده کنن که هر دو کارایی رو توی یه دستگاه قرار داره. توی خیلی از مدل‌ها، مثل مدل M-Audio Oxyge، حتی قابلیت کنترل DAW/کنترل پلاگین و همین طور مجموعه‌ای از چکش‌ها و اسلایدها هم وجود داره.

اگه مثل اکثر موزیسن‌ها از برنامه نویسی میدی متنفر هستین،‌ باز هم این مدل برای شما بسیار خوب است، چون از تمام DWهای اصلی به صورت خودکار استفاده می‌کند. گرچه که اکثر کنترلرهایی که الان وجود دارن این ویژگی رو دارن اما تعدا خیلی زیادی نیستن که قابلیت اتصال به iOS رو برای کار کردن با آیپد و آیفون داشته باشن. این میدی کنترلر توی سه تا نمونه‌ی 25، 49 و 61 کلیدی توی بازار پیدا می‌شه.

 

 

 

Akai Professional MPK Mini MKII

در حالی که خیلی از میدی کنترلرها توی سایزهای مختلف به بازار میان تا با کاربری‌های مختلف تطابق پیدا کنن؛ میدی کنترلرهایی هم هستن که به طور خاص برای نوازنده‌هایی که با موبایل کار می‌کنن (mobile-musician) طراحی شدن. مثل همین مدل که نسبت به یک دستگاه بسیار کوچک دارای قابلت‌های خیلی زیادیه که اون رو شبیه به چیزی مثل کوله پشتی می‌کنه. MPK Mini علاوه اون که یه ابزار استانداره و کاری که ازش انتظار می‌ره رو به خوبی انجام می‌ده؛ این ویژگی‌ها رو هم داره:

یه پردازنده‌ی منحصر به فرد برای اجرای آرپژ () برای نوازنده‌های سینتی سایزر

طراحی برای انگشت شصت که توسط اون می‌شه هم پیچ () و هم مد () صدا رو تنظیم کرد و هر دوی این‌ها رو توی یه کنترلر واحد ترکیب می‌کنه.

و همین طور با این نرم افزارها ارائه می‌شه:

Akai Pro MPC Essentials

SONiVOX Wobble

Hybrid 3 by AIR Music Tech

همین طور که می‌بینین MPK Mini با قیمت پایین، امکانات زیادی رو در اختیار شما قرار می‌ده و ارزش بررسی کردن رو داره.

 

 

 

 

Korg NanoKey2/NanoPad2

بر خلاف مورد بالایی که پد و کلید رو باهم ترکیب کرده بود؛ NanoKEY2 و NanoPAD2، دو تا دستگاه مختلف هستن که جوری طراحی شدن که با هم جفت شن و به صورت دوتایی کار کنن یا این که با یه صفحه‌ی کنترل (control surface) از این سری، ترکیب بشن. اگه دنبال یه چیز جمع و جور می‌گردین، شاید هیچی بهتر از این نباشه که به راحتی، کامل جلوی لپ‌تاپ قرار می‌گیره. برای حتی جمع و جورتر بودن، این مدل با یه کلید ساستین طراحی شده که شما حتی دیگه نیازی به این نداشته باشین که یه پدال رو جداگانه برای ساستین، به اون اضافه کنین. همون جوری که به نظر میاد، این مدل‌ها توی فضایی که اشغال می‌کنن و همین طور توی قیمت با حذف همه‌ی قابلیت‌های غیر ضروری، صرفه‌جویی می‌کنن. البته اگر شما به اون قابلیت‌ها احتیاج داشته باشین، این اصلا برای شما خوب نیست و خب از طرف دیگه اگه بهشون احتیاج نداشته باشین، استفاده کردن از یه طراحی ساده، راحت و بی‌دردسرتره.

 

 

 

 

 

Novation Launchkey

اکثر میدی کنترلرها طوری طراحی شدن که بتونن با تمام نرم‌ افزارهای اصلی DAW کار کنن، اما این مدل از اون‌هایی که جوری طراحی شده که فقط با یکی  کار کنه. البته این مدل تکنولوژی InControl Technology که باعث می‌شه بتونه با بقیه‌ی DAWها هم کار کنه، اما بهترین جواب رو در Ableton Live می‌ده، چون به طور خاص برای کار با این مرم افزار طراحی شده. و توی این حالت مجموعه‌ی کاملی از نرم‌افزارها رو شامل می‌شه:

Launchkey/Launchpad iPad apps

V-Station and Bass Station Soft Synths

Ableton Live Lite

Loopmasters Sample Pack

البته استفاده از Launchkey ممکنه برای همه مناسب نباشه،‌ اما برای کاربرهایی که از Ableton Live، استفاده می‌کنن انتخاب واضحیه. این میدی کنترلر هم توی 5 تا مدل با 25، 49، 61 و 25  مینی، کلید طراحی شده.

 

 

 

Novation Launchpad Pro

ممکنه شما این میدی کنترلر رو هم چیزی مشابه مدل قبلی در نظر بگیرن. اما این میدی کنترلر واقعا با تمام مدل‌های دیگه‌ای که تا این جا در موردشون گفتیم، فرق می‌کنه. با این که به MPCهایی که توی دهه‌ی گذشته تولید می‌شدن، شباهت داره، اما لانچ‌پدهای (Launchpad) اون بر خلاف اکثر پد‌ها برای اجرای ریتم‌ها با دو دست، طراحی نشدن. از اون‌ها بیشتر کارایی شبیه به دکمه گرفته می‌شه تا بتونن عملکردهای متنوعی داشته باشن؛ مثل:

دست‌کاری کلیپ‌ها (manipulating clips)

به وجود اوردن لوپ‌ها (triggering loops)

میکس (mixing)

افکت‌های قطع (firing-off effects)

دقیقا مثل Launchkey، که در درجه‌ی اول برای کار با Ableton Live طراحی شده،‌اما با نرم‌افزارهای دیگه هم می‌تونه کار کنه؛ Launchpad هم همین طوره و با DAWهای الکترونیک دیگه، مثل استودیو اند ریزن (Studio and Reason) به خوبی کار می‌کنه. می‌شه گفت این حرف که لانچ‌پد یکی از معدود کنترلرهای معمولی است که توسط موزیسین‌هایی که از نظر بودجه هیچ دغدغه‌ای هم ندارن و همین طور توسط موزیسن‌های شناخته شده هم استفاده شده.

دو مدل دیگه مشابه این میدی کنترلر هم وجود داره:

Novation Launchpad Mini: که تقریبا تمام قابلیت‌ها رو به صورت مشابه داره، اما به شکل قابل ملاحظه‌ای کوچک‌تره.

Ableton Push 2: نقدها و نظرات زیادی در موردش هست و یکی از پیشرفته‌ترین و مشخصا گرون‌ترین مدل‌های موجود توی بازاره.

 

 

 

 

M-Audio Axiom AIR

تا این‌جا، تمام نمونه‌های میدی کنترلر که بهشون پرداختیم یه هدف عمده و مشخص داشتن که اون ابعاد کوچک بود. اما توی استودیو‌های بزرگ‌تر که این موضوع، الویت اصلی نیست؛ بزرگ بودن از یه مشکل تبدیل به یه چیز لوکس می‌شه. چون فضای بیشتر به معنی در اختیار قرار دادن قابلیت‌های بیشتر هم هست. شاید یکی از بهترین مثال‌ها برای کنترلرهایی کهتوی ابعاد بزرگ ساخته شدن، M-Audio Axiom باشه. توی این سری یکی از آخرین مدل‌هایی که عرضه شده M-Audio Axiom AIR است و می‌شه گفت از نظر ظاهری یکی از بهترین کنترلرهای بازاره و جدای از اون از نظر قابلیت‌های فنی و اجرایی هم خیلی تاثیرگذاره. تمام قابلیت‌های استانداری که از یه کنترلر با تمام ویژگی‌ها، انتظار دارین رو داره. مثل:

چکش‌ها (knobs)

کلید‌ها (keys)

غلتک (wheels)

پد (pads)

اسلاید (sliders)

کنترل‌های ترنزپورت (transport controls)

توی این کنترلر از تکنولوژی Hypercontrol automatic mapping technology هم استفاده می‌کنه و به همین خاطر به راحتی می‌تونه با تمام DAW های اصلی همگام بشه.

گزینه‌ی خوب دیگه‌ای هم که وجود داره، Akai Professional MPK است که در مقایسه با این مدل،‌ تمام قابلیت‌های اساسی رو مشابه همین مدل داره و توی تمام ابعاد کلید‌های اون به صورت نیمه سنگین طراحی شدن.

البته به مدل Novation SL هم،نگاه بندازید. چون کنترل‌هایی بیشتری از هر دو مدل بالا داره و همین طور یه سری ویژگی‌های منحصر به فرد برای ابلتون لایو (Ableton Live).

 

 

 

 

 

 

برای خرید میدی کنترلر