برای خرید درام آکوستیک کلیک کنید

 

14 مهر 1399

 

"درباره درام آکوستیک بخونید"

 

 

درام كه به آن درام كيت (drum kit)، درام ست (drum set) و ترپ ست (trap set) نيز گفته می‌شود؛ مجموعه‌ای از ساز‌هاي كوبه‌ای است. به طور معمول اين ساز توسط يك نوازنده با دو چوب درام و همين‌طور پدال‌هايی زير پا نواخته می‌شود. از چوب درام براي ضربه زدن به سنج‌ها استفاده می‌شود و از پدال براي ضربه وارد كردن به طبل.

 

 

 

درام در ميان سازهای امروزی سازی منحصر به فرد است؛ چون می‌توان آن را يك اختراع كاملا جهانی دانست كه اكثر قسمت‌های آن به صورت منفرد، از هزاران سال پيش در گوشه و كنار دنيا وجود داشته اند. ساز درام به اين شكل، كه امروزه براي ما آشناست تا قبل از قرن بيستم وجود نداشته و از اين نظر جوان‌ترين ساز آكوستيك (در بين سازهای شناخته شده و اصلی) محسوب می‌شود.

اگر بخواهيم ريشه‌های تاريخی اين ساز را دنبال كنيم بايد به چند ده هزار سال قبل و انسان اوليه بازگرديم. در حقيقت ديرين شناسان توانسته اند فلوت‌های ساخته شده از استخوان توسط نئاندرتال‌ها را براي 100 هزار سال قبل تخمين بزنند. اما زمانی كه به طبل می‌رسيم اين كار چندان ساده نيست. زيرا؛ بر خلاف فلوت كه از جنس استخوان ساخته شده، چيزي مانند طبل‌ احتمالا از پوست و چوب ساخته می‌شده و بنابراين به راحتي از بين می‌رفته. در دوران متاخرتر كه اسناد كتبي از آن‌ها در دست داريم شواهدی از وجود اين ادوات موسيقی به چشم می‌خورد. در اكثر متون مذهبی می‌توان ردپايی از اين ساز پيدا كرد. در اولين نوشته‌های بشر كه توسط سومريان بوده واژه‌ ub براي اشاره به طبل به كار می‌رفته، كه معنی آن معادل با ظرف است كه احتمالا به قالب ساز اشاره داشته. طبل‌های قاب‌دار را می‌توان در آثار هنری مربوط به 2700 پيش از ميلاد در بين النهرين ديد كه در شكل‌های دايره و مستطيلی وجود داشتند. اين نمونه سازها تقريبا در سراسر جهان، در مراسم‌های مذهبی، جشن‌ها و غيره مورد استفاده واقع می‌شدند.

 

تصويری از سنگ نگاره‌ای متعلق به شهر بابِل كه زنی را در حال نواختن سازی كوبه‌ای نشان می‌دهد.

طبل نيز همانند ديگر سازهای‌كوبه‌ای جز اولين ادوات موسيقی‌ مورد استفاده‌ی بشر بوده. زيرا انسان به سادگی متوجه می‌شده با ضربه وارد كردن به برخی‌ اجسام، امكان توليد صدا را دارد.

 

 

 

مجسمه‌های يونانی كه سه قرن قبل از ميلاد مسيح ساخته شده اند.

در اين تصوير می‌بينيد كه زن‌ها نوعي ساز كوبه ای داراي قاب در دست دارند.

 

 

اما چطور از همه‌ی اين‌ها به درام امروزی رسيديم؟ به طور كلی تصور بر اين است كه درام محصول تمدن غرب است. البته در واقع تام‌تام از چين، طبل باس از غرب آسيا و سنج‌ها از تركيه می‌آيند و به واقع می‌توان گفت درام اجداد جهانی دارد.

 

تصوير يك نقاشي از ارتش بريتانيا، مربوط به سال‌های 1813-1815

 

 

همان‌طور كه گفته شده درام امروزی، يك اختراع امريكايی به‌‌حساب می‌آيد.  در طي دهه‌ی 1840، درامرها در دسته‌های مارش و كمپاني‌های تئاتر موزيكال در اروپا و امريكا، از سازهای كوبه‌ای دستی مختلفی استفاده می‌كردند. در دهه‌ی 1860، براي پوشش دادن به نقش‌های بيشتر، دست به تجربه‌ی سازهای كوبه‌ای جديد زدند كه از تركيب چند ساز به وجود می‌آمدند و در آن دوره با عنوان ترَپ ست (Trap Set) شناخته می‌شدند.

تكنيكی با عنوان درام زدن مضاعف (double drumming) در اين دوره شكل گرفت كه به درامر اين امكان را مي‌داد تا همزمان كه طبل بزرگ و كوچك را می‌نوازد، سنج‌ها را هم با پدال كنترل كند.

وجود اين پدال در ادامه بر ساخت جفت سنج (Hi-Hat) كه در آن زمان با عنوان لو بوي (low boyشناخته می‌شد، بسيار تاثير گذار بود. 

در آخر پدال درام باس ساخته شد كه به درامرها اين اجازه را می‌داد تا بايستند و با كمك پا بنوازند و دو دستشان براي نواختن ديگر ادوات درام آزاد باشد.

در اوايل دهه‌ی 1900، كمپاني‌هايی مانند گرش، لودويك و سلينگرلند شروع به توليد تجاری تجهيزات درام از پدال گرفته تا طبل كوچك، كردند و حتي گاهي ست كامل را نيز روانه‌ی بازار می‌كردند.

 

ست درام Peacock Pearl

توليد سال 1929 – كمپاني لودويك

اين درام‌ست با قيمت 5250 دلار توسط يك كلكسيون‌دار شخصي خريداري شده

 

 

تكنيك نواختن مضاعف يا دابل درامينگ در ابتدا تكنيكی بود براي شبيه‌سازی صداي گروه مارش كه در آن‌ها يك نوازنده‌ طبل كوچك و نوازنده‌ي ديگري طبل بزرگ را می‌نواخت. به دليل افزايش محبوبيت استفاده از ريتم‌هاي آفريقايی و كارائيبی؛ استفاده از اين بيت‌های مارش گونه هم محبوبيتی هرچه بيشتر پيدا می‌كرد. گونه‌ای از موسيقی كه در جنوب امريكا (به طور مشخص نيواورلئان) شكل گرفت و گسترش يافت؛ موسيقي رگ‌تايم (ragtime) و جاز (Jazz) تلفيقی از فرهنگ آفريقايی و اروپايی، ملودی‌ها‌ی سنتي مارش و هارمونی‌های متاثر از بلوز (Blues) همراه با ريتم‌های شرقی بود.

 

 

تام‌تام آفريقايي

 

 

در حالی كه اين سبك‌های جديد موسيقی با مهمانی‌ها و كلاب‌ها همراه شده بودند؛ در مقابل هم درام شروع به كسب يك جايگاه ثابت در صحنه‌ی گروه‌های اجرا كننده در سالن‌های كلاسيك كنسرت كرده بود. با به وجود آمدن درام مدرن، كم‌كم سازهای كوبه‌اي متنوعی به مجموعه‌ی آن اضافه شد از جمله‌ي آن‌ها می‌توان به تام‌تام كه بر اساس طبل‌هاي استوانه‌اي سنتي چين و ژاپن ساخته شده بود، اشاره كرد. درام‌هاي اوليه اغلب شامل وودبلاك‌های چوبی، سنج‌های كوچك و مجموعه‌ای ديگر از ساز‌های كوبه‌ای بودند كه براي ساخت جلوه‌های ويژه‌ی صوتی تئاترهای موزيكال و يا فيلم‌های صامت مورد استفاده قرار می‌گرفتند. درام‌های توليد شده در دهه 1920 اغلب دارای نقاشی‌های زیبا، به عنوان امضای شرکت‌ها و توليد كنندگان آن‌ها بودند. در سال 1929 يك مهاجر ترك به نام آديس زيلدجيان (Avedis Zildjian III) با راه اندازي يك شركت توليد سنج در امريكا، كار خانوادگي‌شان را كه از 1618 در قستنطنيه شروع شده بود، ادامه داد. اين شركت تاكنون محبوب‌ترين انواع سنج‌ها را توليد كرده. با شروع جنگ جهاني دوم، اين شركت از معدود شركت‌هاي خوش شانسي بود كه توانست تحت آن شرايط به كارش ادامه دهد. به دليل اين كه با افزايش گروه‌هاي مارش نظامي، اين شركت براي توليد سنج از دولت بودجه‌ي جنگي دريافت مي‌كرد، در حالي كه اكثر شركت‌ها به دليل جيره‌بندي مس و قلع با مشكلاتي مواجه شده بودند. در دهه‌های 1930 و 1940 آديس با درامرهاي معروف آن دوره مانند بادي ريچ  و جن كروپا دوست شده بود و اين درامر‌ها نه تنها محصولات او را به بازار عرضه كردند، بلكه به او در طراحي سنج‌هايي كه شيوه‌های درام نوازي را تغيير دادند، نيز كمك كردند.

 

 

"درام در جريان اصلی موسيقی"

 

با شکل گیری درام، موسیقی محبوب آمریکایی نیز شکل گرفت. در اواخر دهه‌ی 1940، نواختن درام به شکل جدیدی از موسیقی جاز به نام bebop تبدیل شد. گروه‌های موسیقی سوئينگ (‌Swing) معمولاً گروه‌های بزرگی بودند که نوازندگان بسياري در آن‌ها حضور داشتند و درام‌ها آن‌قدر بزرگ و پر سر و صدا بودند که می‌توانستند روی صداي کل گروه تاثير بگذارند. دیری از این دوره نگذشته، موسیقی جاز به هارد باپ و کلاب جاز تبدیل شد و گروه‌های بزرگ سرانجام جای خود را به گروه‌های موسیقی کوچک دادند. به همين دليل ديگر درامرها احتياجي به نواختن با صداي بسيار بلند نداشتند.

با پيشرفت فناوری‌های ضبط و ميكروفون‌ها، صداي درام می‌توانست با كيفيت بالاتري ضبط شود و اين منجر به تاكيد بيشتر بر كيفيت و ظرافت صداي توليد شده توسط سازها شد كه اين برخلاف انرژي و صدايي بود كه توسط گروه‌هاي بزرگ درام در آن دوره توليد می‌شد.

مانند موسيقي پانك، موسيقي بي‌باپ نيز پاسخی بود به موسيقي سوئينگ كه در دهه‌هاي 20 و 30 محبوبيت بسياري داشت. درامرهاي بي‌باپ ترجيح مي‌دادند از يك مجموعه با چهار ساز شامل: طبل بزرگ، طبل كوچك، طبل فلور و رك‌تام به اضافه‌ی يك يا دو سنج و جفت سنج، استفاده كنند.

درام نوازي با آهنگ Good Rockin Tonight، گامي ديگري رو به جلو برداشت. اين آهنگ كه در سبك جامپ بلوز ساخته شده بود، از نظر ريتميك چيزی شبيه به شافل بود و به سبك راك هم اشاره‌هايي داشت.

 

کنی كلارك (Kenny Clarke) در حال نواختن درام – دهه‌ی 1930

 

 

در اواخر دهه‌ی 40 و اوايل دهه‌ی 50، برخي درامرها قطعاتي را به بازار عرضه می‌كردند كه از لحاظ تجاري قشر هدف آن‌ها افريقايي آمريكايي تبارها بودند. اين نوع موسيقي ريتم‌هاي آفريقاي-كوبايی از نيورلئان و ريتم‌هاي كارائيبی تلفيق می‌كرد. اين قطعات پايه و اساس سبك آر اند بی شدند. يكی از درامرهای پيشگام در اين سبك جديد كه بر آر اند بی و راك ان رول تاثيرگذار بود، ارل پالمر نام داشت. در تاريخ موسيقي او درامري است كه بيشترين قطعات ضبط شده را دارد.

 

 

تصوير ارل پالمر بر روي مجله‌ی مدرن درامر

 

 

با ادامه پیشرفت سبک‌های درام زدن، تجهیزات نیز پیشرفت می‌کردند.

در سال 1963، یک نوازنده‌ی کوبه‌ای ناامید از ارکستر سمفونیک بوستون كه معتقد بود چوب‌ها‌ی درام موجود در بازار به اندازه‌ی کافی خوب نیستند و تصمیم گرفت خود آن‌ها را بسازد. در آن زمان چوب‌های معروف به ویک فرث متولد شدند.

 

 

چوبك‌های (Drum Sticks) امروزي توليد كمپاني ويك فرث

 

 

در جای دیگری در ایالات متحده در اواسط دهه 1960، موسیقی فانک شروع به محبوب شدن کرد و دوباره موج‌های جدیدی از پیچیدگی‌های ریتمیک و ترکیب‌های مبتنی بر تكرار را به وجود آورد. راک ان رول به عنوان موسیقی مورد علاقه‌ی آمریکا کاملاً جايگاه خودش را پيدا كرده بود و بنابراین درامرها مركز توجه مخاطبان و مهندسان صوتی شدند. درامرها اکنون در حال اجرا در مکان‌های بزرگ‌تر بودند و به طبل‌های بزرگ‌تر و قدرتمندتر و همچنین صداهای متنوع‌تر در رقابت براي جلب توجه با گیتارها، کیبوردها و آواز نیاز داشتند. به همين دليل تولیدکنندگان درام کیت كه از مواد مختلف مانند چوب، فلز و حتی مواد مصنوعی مانند اکریلیک و فایبرگلاس استفاده می‌كردند؛ در سراسر جهان شروع به ظهور کردند.

در اواسط دهه‌ی 1970، همجوشی، مث راك (Math Rock) و هوی متال، درامرها را تا سرحد چيزي كه به لحاظ فيزيكي و تكنيكي مي‌توانستند بنوازند، پيش برد. در نتیجه مجموعه ادوات درام بسيار بيشتر شده بود. آن‌ها شامل چندین تام‌تام، گانگ و سنج‌های خاص بودند. طبل‌های باس حتی به اندازه طبل‌های سیرک بزرگ شدند و درامرها شروع به استفاده از پدال‌های دو ضرب برای دو برابر سریعتر نواختن و حتی استفاده از چندین درام باس کردند (اگرچه درامرهای اولیه موسیقی جاز مانند لویی بلسون در اواخر دهه 1930 این کار را انجام داده بودند.)

 

به نظر می‌رسيد كه درام‌ نمي‌تواند بيش از اين پيشرفت و تغيير كند و تنها اختراعي كه باقي مانده، درام الكتريكي بود. شركت سيمونز اولين كمپاني بود كه توانست درام‌هاي الكترونيكي تجاري را با موفقيت، توليد و به بازار عرضه كند. اين كيت‌ها در اوايل دهه‌ی 1980 توسط برخي گروه‌ها از جمله: راش (Rush) و دوران دوران (Duran Duran) مورد استفاده قرار گرفتند. در نهايت كمپاني‌هاي رولند و ياماها شروع به توليد نسخه‌هاي خود از درام‌های الكتريكی كردند و توليدات آن‌ها به عنوان استاندارد اين صنعت در نظر گرفته شد.

 

از اولين درا‌م‌هاي الكتريك ساخته‌ی سيمونز – مدل SDS 5 – توليد سال 1983

 

 

 

"اجزاي درام"

 

به طور كلي مي‌توان اجزاي درام را به چهار دسته تقسيم كرد:

شكستني، پوسته‌دار، موارد اضافي و سخت افزارها.

 

  • شكستني‌ها: چوبك، سنج‌های مختلف، طبل كوچك و گاهي پدال طبل بزرگ.

  • پوسته‌دارها: طبل بزرگ، تام‌تام.

  • موارد اضافي: تامبورين (tambourine)، چيمس (chimes) و يا هر ساز ديگري كه جز كيت استاندارد نيست.

  • سخت‌افزارها: پايه‌هاي سنج، پايه‌های طبل، پدال‌ها و غيره.

 

 

 

 

چایمز (Chimes)

 

 

 

تمبورين (Tambourine)

 

 

 

طبل بزرگ (Bass Drum): با نام كيك درام (kick drum) نيز شناخته می‌شود و پايه‌ی منظم اما اغلب متنوعي را براي ريتم فراهم می‌كند. طبل بزرگ پايين‌ترين پيج صدا را دارد و معمولا زمان‌بندي را با يك الگوي اوليه شكل می‌دهد. بعضي از درامرها ممكن است از دو يا چند درام باس يا از پدال دوتايي براي يك درام باس استفاده كنند. در سبك هوي متال استفاده از تكنيك دابل درامينگ بسيار مهم است زيرا؛ به نوازنده اين امكان را مي‌دهد تا شيوه‌ي نواختن دو درام باس را با تنها يك درام باس اجرا كند تا فضاي كمتري در استوديو يا روی صحنه اشغال شود و از هزينه و زحمت‌های حمل و نقل نيز كاسته شود.

 

درام باس – توليد كمپاني لودويك – از جنس چوب افرا

 

 

 

طبل كوچك (Snare Drum): طبل كوچك كه با نام سايد درام (Side Drum) نيز شناخته می‌شود، خصوصا در سبك راك، قلب ساز درام است و باعث به وجود آمدن يك لحن قوی در نواختن مي‌شود و با دست چپ نواخته می‌شود (اگر نوازنده راست دست باشد.) صداي متمايز آن به علت وجود بستر سیم های سفت و سختی که در پايين طبل تحت رزونانس قرار می‌گيرند، است. وقتی سیم‌ها درگیر می شوند (تحت کشش نگه داشته می شوند)، آنها با پوسته‌ی بالايي طبل رزونانس می‌كنند و یک صدای وزوز ناگهانی و استکاتو توليد می‌كنند.

 

 

طبل كوچك يا سايد درام – توليد كمپانی مپكس (Mapexمدل Black Panther

Limited edition

 

 

طبل‌های تام‌تام (Tom-Tom Drum): اين طبل‌ها را مي‌توان با چوبك يا هر ابزار ديگری با توجه به سبك موسيقی نواخت. در اكثر كيت‌ها بيشترين تعداد را دارند و بخش عمده‌ای از فضاي درام و تك‌نوازی را پر می‌كنند.

انواع تام‌تام عبارت است از:

  1. تام‌های دندانه‌دار دو سر سنتی با عمق‌های مختلف
  2. فلورتام‌ها؛ به طور كلي بزرگ‌ترين و عريض‌ترين تام‌ها اند كه به همين دليل پايين‌ترين پيچ را دارند.
  3. تام‌هاي كنسرت تك سر

 

روتوتام‌ها (Rototoms)

ست روتوتام

 

 

کوچک‌ترین و بزرگ‌ترین طبل‌های بدون نوار، اکتوبان، گانگ و بعضاً تام در نظر گرفته می‌شوند. نام‌گذاری پیکربندی‌های رایج (چهار تکه، پنج تکه و غیره) تا حد زیادی نسبت به تعداد تام‌ها صورت می‌گيرد. زيرا؛ به طور متعارف فقط طبل‌ها شمرده می‌شوند و از آن‌جا كه در هر كيت يك طبل كوچك و يك يا چند طبل بزرگ وجود دارد و معمولا در هيچ كيت استانداردي از دو درام باس استفاده نمی‌شود؛ پس عدد كيت را تعداد تام‌ها مشخص می‌كند.

 

 

اكتوبان (Octobans): تا‌م‌های كوچك‌تری هستند كه براي استفاده در كيت درام طراحي شده‌ اند. نسبت به تام پيچ بالاتري دارند و معمولا قطرشان حدود 152 ميلي‌متر است. به آن‌ها توب‌تام (Tube Tom) كه ترجمه‌ي تحت‌ الفظي آن تام لوله‌ای می‌شود، نيز می‌گويند.

 

 

 

چهار مدل از ست‌های اكتوبان توليد شركت تاما (Tama)

عمق آن‌ها دامنه‌ی پيچ‌شان را مشخص می‌كند.

ست‌هايی از اكتوبان‌ها كه شامل چند اكتوبان با عمق‌های متفاوت اند نيز براي به دست دادن وسعت صدايي بيشتر، توليد می‌شوند.

در میان اولین سازهای "اصلی" كمپانی تاما، اکتوبان‌ها توسط درامرهای مترقی از سیمون فیلیپس گرفته تا استوارت کوپلند تا مایک پورتنوی نواخته شده اند.

 

 

 

تیمبالز (Timbales): كوك‌ آن‌ها بسيار بالاتر از يك ‌تام‌تام با قطر مشابه‌ است. به طور معمول براي نواختن آن‌ها از چوب بسيار سبك، نازك و غير مخروطي استفاده می‌شود. آن‌ها داراي سرهاي نسبتا نازك و لحن بسيار متفاوتی نسبت به تام‌تام هستند. براي بالا بردن پيچ صداي تام‌تام، برخي درامرها يا پركاشنيست‌ها از آن‌ها استفاده مي‌كنند. البته مي‌توان براي آن‌ها از سرهاي تام استفاده كرد و به عنوان تام كنسرت با عمق كم، از آن‌ها بهره برد. اتك تيمبالز (Attack Timbales) و ميني تيمبالز، نمونه‌هايی اند كه قطر آن‌ها كاهش يافته و به دليل قطر كمتر و سر ضخيم‌تر می‌توانند پيچ مشابه را توليد كنند. استفاده از اين مدل‌ها در دهه‌ی 2010 در سبك‌هاي لاتين سنتي، رگي (reggae) و برخي ديگر از سبك‌ها ديده شد. تيمبالزها همچنين توسط درامر لد زپلين (Led Zeppelin) و جان بونهام استفاده مي‌شدند.

 

 


 

تيمبلز يا پيالاز (Pialas)، طبل‌های يك سر كم عمق با پوسته‌ی فلزی هستند. آن‌ها از تام‌تام‌های تك سر عمق كمتري دارند و بالاتر از آن‌ها كوك می‌شوند. از انواع ضربات چوبك‌ها براي نواختن آن‌ها استفاده می‌شود تا وسعت صوتي زيادي را چه در اجراها‌ به شكل سنتی و چه در اجراهای سولو فراهم آورد. معمولا پوسته‌ی آن‌ها هم با چوبك نواخته می‌شود.

پوسته‌ها با نامcáscara  (واژه اسپانیایی پوسته) نامیده می‌شوند، که همچنین نام الگوی ریتمیک رایج در موسیقی سالسا است که بر روی پوسته های تيمبالز نواخته می‌شود. پوسته‌ها معمولاً از فلز ساخته می‌شوند، اما برخی از تولیدکنندگان پوسته‌هایی از جنس افرا و سایر چوب‌ها را ارائه می‌دهند.

 

 

 

  • گانگ (Gong): اين طبل‌ها نوع نادرتري هستند كه در درام استفاده می‌شوند. يك طبل قابل نصب با یک سر شبیه یک درام باس به نظر می رسد (اندازه قطر آن حدود 504 تا 609 ميلی‌متر است) از نظر كاربري، هدفي شبيه به طبل فلور دارد و از اين نظر كه نمی‌توان آن را به راحتي با دست يا چوب نواخت، نيز اين شباهت را حفظ می‌كند. به اين علت كه لبه‌هاي ساز با نوار فلزي پوشيده نشده امكان آسيب رسيدن به ساز در حين نواختن زياد است. براي استفاده از آن‌ها در كيت‌هاي درام، ممكن است با سر درام فلزي نواخته شود و با احتياط و بيشتر با دست نواخته شود.

 

گانگ درام توليد كمپاني تاما

 

 

 

سنج‌ها: در اكثر كيت‌های درام، سنج‌ها نيز به اندازه‌ی طبل‌ها مهم هستند. سنج‌ها قديمي‌ترين ايدئوفون‌ها (به ساز‌هاي اصطلاحا خود صدا اطلاق می‌شود، در اين دسته چيز‌هايی مانند جغجغه هم می‌تواند قرار بگيرد) در موسيقی اند. در دوران باستان (از دوره‌‌ی برنز) اين ساز در سراسر خاور نزديك مورد استفاده واقع می‌شده. اگر به دنبال ريشه‌ی اين ساز بگرديم، بيشتر به تركيه‌ی امروزی می‌رسيم. جايی كه زيلدجيان (Zildjian – اين لغت خود به معناي سازنده‌ی سنج است) از سال 1623 آن‌ها را می‌ساخته. ست سنج‌ها براي مبتدي‌ها معمولا شامل سنج‌هاي رايد، كراش و يك جفت هاي‌هت (hi-hat/جفت سنج) است. تعدادی كمی از ست‌ها هم سه سنج دارند كه در آن‌ها به جاي استفاده از يك سنج رايد و يك كراش به طور مجزا، از يك سنج رايد/كراش استفاده می‌شود. اغلب درامر‌ها با افزودن يك سنج كراش ديگر يا يك اسپلش يا يك سنج چيني و يا حتي همه‌ی اين موارد، ست سنج‌ها را گسترش می‌دهند.

 

 

سنج رايد: اين سنج معمولا براي حفظ تداوم الگوي ريتم با توجه به نياز موسيقي استفاده می‌شود. اكثر درامر‌ها از يك سنج رايد اصلي استفاده می‌كنند كه به دليل استفاده‌ی مداوم از آن، براي دسترسي بهتر در هنگام نوازندگي، آن را در كنار دست راستشان قرار می‌دهند. سنج رايد معمولا قطري معادل 508 ميلي‌متر دارد؛ اما اندازه‌های 406 و 609 ميلی‌متر هم رايج هستند.

 

دو مدل سنج رايد – توليد شركت زيلدجيان با قطر 508 ميلی‌متر

 

 

 

سنج هاي-هت يا جفت سنج: همان طور كه از اسمش مشخص است؛ اين نوع سنج، شامل دو سنج است كه روي يك پايه و رو به هم قرار می‌گيرند و مانند درام باس با پدال زير پا نواخته می‌شوند. سنج پايين بر روي پايه ثابت شده و اين سنج بالايی است كه با فشار دادن پدال حركت می‌كند و با برخورد به سنج پايين صدا توليد می‌كند. البته براي اين نواختن اين سنج‌ها می‌توان از چوبك‌ها هم استفاده كرد. قابليت نواختن جفت سنج‌ با پدال، اين امكان را براي نوازنده فراهم می‌آورد تا از چوبك‌ها يا دست براي نواختن ادوات ديگر استفاده كند. براي نواختن های-هت‌ها از شيوه‌های مختلفي می‌توان استفاده كرد. اين ساز عملكردي شبيه به سنج رايد دارد و به همين علت به ندرت پيش می‌آيد كه براي زمان طولاني با هم مورد استفاده قرار ‌گيرند.

 

 

سنج Hi-Hat

 

 

 

سنج كراش (Crash Cymbal): اين سنج‌ها در ميان ادوات مختلف موجود در كيت‌هاي درام، معمولا قوی‌ترين تاثير را بر لحن موسيقي می‌گذارند. نشانگر تغييرات موسيقی، كرشندو، افكت‌ها و غيره هستند. نواختن سنج كراش معمولا با نواختن درام باس همراه می‌شود كه باعث فراهم آمدن صداي كامل‌تری می‌شود و يكی از شيوه‌های نواختن است كه معمولا آموزش داده می‌شود. در كيت‌هاي كوچك‌تر درام، در موسيقي جاز و در صداي بلند، گاهي سنج رايد با تكنيك سنج كراش نواخته می‌شود. گاهي هم از سنج بالايی جفت سنج‌ها خصوصا آن‌هايی كه با ضخامت كمتري ساخته شده‌اند، به اين منظور استفاده می‌شود و می‌تواند در ولوم پايين صداي نسبتا خوبی هم توليد كند اما از نظر هنری قابل قبول نيست. البته به عنوان جايگزين، سنج‌های رايد/كراش نيز وجود دارند كه به گونه‌ای طراحی شده‌ اند كه بتوانند به هر دو نياز پاسخ مناسبي بدهند.

سنج كراش

برند: Dream

Bliss Series

Paper Thin Crash Cymbal

قطر: 381 ميلی‌متر

 

 

 

سنج‌های افكتيو (Effect Cymbals): عموما سنج‌های ديگر، غير از رايد، اسپلش و هاي-هت با اين نام خوانده می‌شوند؛ اگرچه اين نام، يك نام محاوره‌اي و غير استاندارد است كه معمول شده. بيشتر كيت‌های درام بزرگ، داراي يك يا چند سنج اسپلش و حداقل يك سنج چيني هستند. عمدتا سازندگان سنج، كيت سنج‌ها را شامل يك سنج اسپلش و يك سنج چينی و به ندرت با يك اسپلش، كراش يا چيني ديگر توليد می‌كنند. اما به هر صورت تمام تركيبات ممكن از اين سازها در بازار در دسترس است.

برخي سنج‌ها ممكن است در يك كيت جز سنج‌های اصلی قلمداد شوند و در كيت ديگر جز سنج‌های افكتيو. به عنوان مثال يك سنج سوئيش (Swish Cymbal) ممكن است در بعضي سبك‌ها به عنوان سنج رايد اصلي مورد استفاده قرار بگيرد، اما در يك كيت بزرگ‌تر كه داراي يك سنج رايد معمولي هم باشد، سنج افكتيو محسوب شود. همچنين سنج‌های او-زون كراش (O-zone crashes)، براي هدفي مانند كراش‌هاي معمولي در نظر گرفته شده اند اما به دليل نادر بودنشان جزو سنج‌هاي افكتيو به حساب می‌آيند. اين سنج‌ها به دليل اين كه در آن‌ها سوراخ‌هايي وجود دارد، صدايي تيزتر و تيره‌تر توليد می‌كنند.

سنج O-zone

توليد شركت سابيان (Sabian)

مدل XSR Monarch

قطر 406 ميلی‌متر

 

 

 

سنج‌های اَكسنت (Accent Cymbals): هر نوع سنجي كه بيشتر از الگوي ريتميك منظم براي توليد لحن به كار گرفته شود، از اين دست شناخته می‌شود. در حالي كه اين اصطلاح را برای هر سنجي كه براي توليد لحن يا اكسنت به كار می‌رود، می‌توان استفاده كرد؛ شكل درست‌تر آن، اين است كه براي سنج‌هايی كه هدفشان توليد لحن است، استفاده شود. سنج‌های چيمس (Chime Cymbals)، سنج‌هاي زنگي (Small-Bell domed cymbals) و نمونه‌های مختلفي از سنج‌های چينی (معمولا آن‌هايی كه كوچك‌تر هستند و ضخامت كمتري دارند) در اين دسته قرار می‌گيرند.

 

 

سنج‌های كم سر و صدا (Low-volume Cymbals): نوع خاصي از سنج است كه به گونه‌ای توليد می‌شود تا صدايی كه توليد می‌كند 80 درصد كمتر از صداي توليد شده توسط سنج‌های معمولي باشد. سطح اين سنج‌ها سوراخ سوراخ است. درامرها معمولا از اين سنج‌ها براي اجرا در فضاهای كوچكي مانند: كافه‌ها استفاده مي‌كنند. البته گاهي هم نسبت به سبك موسيقی كه اجرا می‌شود نياز به سنجی كه صدای كمتری توليد كند، احساس می‌شود؛ مانند: كوارتت های جازی كه در كليساها اجرا می‌شوند. همچنين اين سنج‌ها در زمان تمرين نيز بسيار كاربردی‌اند، چون صداي كمتری توليد می‌كنند، مزاحمت كمتری برای ديگران ايجاد می‌كنند.

 

 

چوبك‌ها: به شكل سنتي از جنس چوب، به ويژه چوب افرا، درخت مينای كوهي و بلوط، ساخته می‌شدند اما در دوره‌های بعد از فلز، فيبر كربن و ساير مواد نامتعارف براي توليد چوبك‌ها استفاده شده. چوبك طبل چوبی، در درجه‌ی اول برای نواختن طبل كوچك طراحي شده بود. چوبك‌ها با وزن و طرح نوك‌های متفاوت طراحی‌ می‌شوند. 7N، يك چوبك معمول جاز با نوك نايلوني است، در حالي كه 5B، يك نمونه‌ی معمول با نوك چوبي و وزني بيشتر از 7N است. اما مشخصات مشابه و استانداردهای مشتركي دارند و هر دو براي مبتديان مناسب اند. عدد‌ها نشان دهنده‌ی سنگين يا سبك بودن چوبك‌ها هستند. چوبك‌ها از يك تا ده شماره گذاري می‌شوند. يك براي سنگين‌ترين و ده براي سبك‌ترين. معانی هم عدد و هم حرف از سازنده به سازنده دیگر متفاوت است و برخی از چوبك‌ها با استفاده از این سیستم توصیف نمی‌شوند، فقط به عنوان Smooth Jazz (به طور معمول N7یا N9) یا Speed Rock  (به طور مثال2B يا 3B) شناخته می‌شوند.

 

 

 

 

 

 

"خريد درام"

 

  • خريد درام براي اولين بار: بسياری از مبتدی‌ها كه برای اولين بار قصد خريد درام دارند، درباره‌ی جزئيات بسيار كوچكی نگرانند كه اصلا به كارشان نمی‌آيد يا حداقل فعلا براي آن‌ها مسئله‌ای ايجاد نخواهد كرد. در عوض چهار مورد وجود دارد كه برای جلوگيري از اشتباه در خريد، حتما بايد مد نظر قرار بگيرند، كه در زير به آن‌ها خواهيم پرداخت.

  • پك درام شل و درام ست كامل: معمولا وقتي به صورت آنلاين جستجو می‌كنيد، تمام تصاوير يك ست درام شامل: طبل‌ها، سنج‌ها و سخت‌افزار‌ها را به شما نشان مي‌دهند. اما برخي از اين پك‌ها فقط شامل طبل‌ها می‌شوند. اين پك‌ها با عنوان پك درام شل (shell packs) شناخته می‌شوند. در مقايسه با ست‌هاي كامل درام، پك‌هاي درام شل عموما با كيفيت بالاتری عرضه می‌شوند و اين موضوع همچنين براي سنج‌ها و سخت‌افزار‌ها به طور جداگانه نيز صادق است. به طور معمول خريد جداگانه هريك از اين اقلام و سرهم كردن ست كامل توسط خود شخص را بيشتر حرفه‌اي‌ها ترجيح می‌دهند، زيرا؛ آن‌ها كاملا به آنچه می‌خواهند و نياز دارند آگاه هستند. به همين علت هم خريد ست كامل برای‌ مبتدي‌ها گزينه‌ی معقول‌تری است؛ چون قيمت مناسب‌تری دارد و همين طور شخص درگير تصميم‌گيری‌هاي پيچيده و زياد براي خريد نمی‌شود.

  • تعداد اقلام: بسته به سبك موسيقي كه گوش می‌كنيد و درامر مورد علاقه‌تان، درام ست رويايي شما می‌تواند هر نوعي، از 4 قلم، كه بيشتر درامرهای جاز آن را ترجيح می‌دهند، تا بيش از 30 قلم كه توسط درامر‌هايي مانند نيل پرت (Neil Peart) استفاده می‌شده، باشد. اما جداي از اين موارد براي شروع بهتر است كه با يك درام ست چهارتايي شروع كنيد و در صورت نياز بعدها تعداد ساز‌ها را افزايش دهيد. همه‌ي اين‌ها به يك دليل ساده است، وقتي كه شما تازه شروع به نواختن می‌كنيد و هنوز نمی‌‌توانيد حتي بيت‌هاي ساده را به خوبي اجرا كنيد، بيشتر بودن ساز‌ها چندان كارايي براي شما ندارد.

  • باس درام تكي يا دوتايي: در حالي كه براي اولين درام ست شايد معقول نباشد كه چندين تام‌تام بگيريد، اما اضافه كردن يك درام باس در صورتي كه شما طرفدار سبك متال هستيد و درامر‌های مورد علاقه‌تان در آهنگ‌هاي مورد علاقه‌ی شما از دابل درامينگ استفاده می‌كنند، می‌تواند گزينه‌ی خوبی باشد. البته در اين مورد هم كار براي افراد مبتدي سخت می‌شود. استفاده از يك پا و نواختن يك طبل بزرگ در شروع به اندازه‌ی كافي سخت است و استفاده از دو پا براي نواختن دو درام باس قطعا بسيار سخت‌تر خواهد بود. اما اگر قطعا قصد داريد ريتم‌های دابل باس را ياد بگيريد و اجرا كنيد، شايد بهترين راه‌حل استفاده از پدال دابل باس باشد كه به شما اجازه می‌دهد يك طبل بزرگ را با دو پا بنوازيد.

  • اندازه: درحالي كه برای نوازنده‌های حرفه‌ای سايز دقيق هر قطعه مهم است؛ مبتدي‌ها كافي است به اين دو نكته توجه كنند:

سایز استاندارد/راک: 

دیدگاهتان را بنویسید

نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *